Werken met liefdesenergie. Kijken in vrijheid
‘Bij die oefening gebeurde het weer. Het gaat goed. Ik voel me veilig en prima bij die oefening . We sluiten af en we omhelzen elkaar. En dan plotseling ben ik weg. Ik verdwijn gewoon. Ik verlies het contact met waar ik ben’. ‘Bang?’, vroeg de begeleider. Ze knikte. ‘Bang. Doodsbang. Het overvalt me plotseling en…’ ‘Niet plotseling’, constateerde de begeleider. ‘Het gebeurt sluipenderwijs. Je hebt het niet in de gaten maar het sluimert een hele tijd, tot je het je plotseling bewust wordt. Nu gebeurt het ook. Ben je bang voor mij?’ Ze schudde haar hoofd. ‘Nee, jij valt wel mee. Voor jou ben ik niet zo bang’. ‘Je bent dus wel bang’, constateerde de begeleider. ‘Ik houd alleen maar in de gaten of het ok is’, lichtte ze toe. ‘Ben je verkracht?’, Vroeg de begeleider. Ze schrok niet en knikte. ‘En wat zie je als je naar mij kijkt?’ ‘Jij bent wel ok’, mompelde ze. ‘Je geef me een conclusie, maar je vertelt niet wat je ziet’, stelde de begeleider. ‘Wat zie je?’. ‘Je bent wel te vertrouwen’, reageerde ze. ‘Weer een oordeel, maar geen waarneming’, meende de begeleider. ‘Volgens mij kijk je naar mij met een simpele vraag: zit hier een potentiële verkrachter? Je kijkt niet om mij te zien. Je kijkt om te zien of het veilig is. Je kijkt door een bril van angst. Klopt dat?’ Ze knikte en veegde een stille traan weg. ‘Kan het zijn dat je die bril heel vaak op hebt? Ook als je hier aan het oefenen bent?’ Ze huilde en knikte. ‘Kijk nu nog eens naar mij’, ging de begeleider verder. ‘Wat zie je?’ ‘Ik zie een enigszins vriendelijke man die redelijk te vertrouwen is’, zei ze uiteindelijk. De begeleider schoot in de lach. ‘Dat is nog eens een hoopgevende basis van een relatie’, spotte hij. Ze lachte en rechtte haar rug. ‘Je hebt gelijk’, zei ze. ‘Ik vertrouw je en ik kom niet voor niets met deze klacht’. De begeleider knikte. ‘Nu kan ik je antwoord vertrouwen en kunnen we zaken doen. Ik ben geen potentiële verkrachter’. ‘Dat weet ik’, zei ze. ‘Dat weet je al veel langer’, reageerde de begeleider. ‘Maar je angst bril maakte dat je dat niet meer zag. Dat je mij niet meer zag. Met die bril verdeel je de wereld in verkrachters en niet verkrachters. Je kijkt niet meer, je beoordeelt. Nog een keer: zet die bril nu eens af en kijk eens vrijuit. ‘Wat zie je?’ Ze keek. ‘Kleine, indringende ogen, een grote kaak, aandacht, liefde’. ‘Nu voel ik me gezien in plaats van beoordeeld’, meende de begeleider. ‘Kijk nu eens naar de man met wie je die oefening gedaan hebt. Wat zie je?’ Ze keek. ‘Een man met een glimlach op de mond, aandachtige ogen, het hoofd een beetje schuin. Het is alsof hij bang is dat hij een fout gemaakt heeft’. ‘Nu begin je te kijken’, constateerde de begeleider. ‘Merk je het verschil?’ Ze zuchtte diep. ‘Een heel groot verschil’, knikte ze. ‘Wat is dit een bevrijding!’ ‘Dit vraagt wel oefening’, meende de begeleider. ‘Jezelf bewust oefenen om te kijken zonder angst bril. Dan kan je ook gevaar waarnemen, maar hoef je niet altijd te vrezen dat er gevaar dreigt’. ‘Wat zou dat fijn zijn’, bevestigd ze. ‘Hoe heeft het ooit zover kunnen komen?’
‘Mijn leermeester Willem Zwartberg noemde dat vaak de tweede verkrachting’, vertelde de begeleider. ‘De eerste verkrachting is de vreselijke ervaring. De tweede verkrachting is het dragen van een bril van angst die het slachtoffer op zet. Eerst om je tegen herhaling te beschermen maar op de lange duur om je vrijheid te verkrachten. De eerste verkrachting gebeurt door een ander. De tweede verkrachting doe je jezelf aan. En daar ben jij te goed voor’. Ze knikte. ‘Oefenen’, herhaalde ze. ‘Oefenen’, bevestigde de begeleider. ‘Kijken in vrijheid’.
Een poosje later stond de man met wie ze gewerkt had bij de begeleider. Een fijne, ervaren man. ‘Wat is mijn rol?’, vroeg hij. ‘Wat maakt dat ze in mij een potentiële verkrachter heeft gezien. Ik zou toch nooit….’ ‘Je voelt je schuldig?’, vroeg de begeleider. De man knikte. ‘Een beetje wel denk ik’. ‘Ik had het over kijken in vrijheid’, zei de begeleider. ‘Haar ogen beschuldigden jou en jij neemt die schuld op je. Moet ik jou nou ook nog een verhaal vertellen over innerlijke vrijheid?’ De man knikte. Hij herhaalde een van onze waarnemingsregels: ‘Wie kijkt met oordeel, wordt door de goden met blindheid geslagen’.
De supervisiedagen van het cursusjaar 2023/2024 staan weer ingepland. Zie onze site weisfelt.nl.
