Werken met liefdesenergie. De penis
Aarzelend knikte de man. Hij wilde iets onderzoeken. ‘Heb ik haar bedrogen?’, vroeg hij. ‘Vertel op’, suggereerde de begeleider. De man begon. ‘Ik heb nu een aantal maanden een relatie gehad met een vrouw. Ik heb haar verteld dat ik er na mijn scheiding nog niet aan toe was. Dat ik niet wist wat het zou worden tussen ons. Toch kregen we wel een relatie van een paar maanden. Ik heb nu de relatie beëindigd. Zij is nu woedend op me en zegt dat ik haar bedrogen heb. Vanmorgen stuurde ze me nog een mailtje om me te laten weten hoe kwaad ze was. Ik heb haar om de tuin geleid. Ik zou willen onderzoeken of dat klopt. Heb ik….’ ‘Wacht even’, interrumpeerde de begeleider. ‘Een uitgebreid verhaal is bijna altijd een deken over de waarheid. Even voor alle duidelijkheid. Heb je haar bij het begin van jullie contact vertelt dat je niet zeker wist of je een relatie wilde?’ ‘Ja’, antwoordde de man, ditmaal zonder aarzeling. ‘Dat heb ik wel degelijk verteld’. ‘Dan stel je een rare vraag’, reageerde de begeleider. ‘Waarom zou je iets onderzoeken waar je het antwoord al op hebt?’ De man keek aarzelend op. ‘Laat ik jou eens een vraag stellen die er meer toe doet’, ging de begeleider verder toen het stil bleef. ‘Waarom ga jij in een relatie steeds onder liggen? Is de les van je huwelijk niet duidelijk genoeg geweest?’ Weer bleef het een poosje stil. Daarna zei de man: ‘Je hebt gelijk. Ik lig steeds onder en zij zit bovenop me’. ‘En uiteindelijk kruip jij er onderuit’, maakte de begeleider het verhaal af. ‘Het is jouw schuld dat ze jou de schuld geeft’. Hij wachtte even en de man wilde reageren. Hij onderbrak de poging met: ‘En jij neem de schuld op je’. De man nam weer de tijd tot hij aarzelend aan zichzelf bekende: ‘Ik gedraag me als een lulletje’. ‘Een duidelijke uitkomst van zinnig onderzoek’, bevestigde de begeleider. ‘Schuif eens naar voren’.
Daar zaten ze in het midden van de kring op de grond tegenover elkaar. De begeleider spreidde zijn benen en vroeg aan de man tegenover hem: ‘Hoe noem jij dat ding tussen je benen?’ ‘Ik noem dat gewoon penis’, antwoordde de man. De begeleider trok een vies gezicht. ‘Een moeilijk woord voor een nuttig onderdeel’, constateerde hij. ‘Ik noem het altijd een lul. Kijk maar eens’. Hij plaatste zijn elleboog op de grond voor zijn geslacht, liet de onderarm met gebalde vuist op de voer liggen, wijzend naar de man tegenover hem. ‘Kom op’ zei hij tegen de man tegenover hem. De man tegenover hem nam dezelfde positie in als de begeleider. ‘Jongetjes onderzoeken wie de grootste heeft. Penis en lul wezen naar elkaar. De vuisten lagen op kleine afstand van elkaar op de grond. ‘Hallo’, zei de lul tegen de penis. ‘Wie heeft je tegen de grond geslagen?’ ‘Ik weet niet hoe het gekomen is’, antwoordde de penis. ‘Maar ik denk dat ik al mijn hele leven zo lig’. ‘Dat denk ik ook’, meende de lul. ‘Zo vergeet je wat ons te doen staat. Laat me je eens helpen herinneren’. De begeleider spande de spieren van zijn arm, balde zijn vuist en hief langzaam zijn arm omhoog. ‘Kom op’, zei de lul tegen de penis. De man balde zijn vuist vol kracht en langzaam hief hij zijn arm, trillend van de kracht in zijn vuist. ‘Zo’, meende de lul. ‘Zo staan wij als mannen. Niet om te strijden maar om betrouwbaar onszelf te zijn’. ‘Dit voelt wel heel goed’, grijnsde de penis. ‘Als wij dit kunnen, dan hoeven de vrouwen ons niet met verwijten te bekogelen omdat ze niet weten waar ze aan toe zijn. Vrouwen verdienen onze eerbied. Om voor ze te kunnen buigen, moeten we durven staan. Hoe zou het zijn om eindelijk eens het besluit te nemen om te gaan staan in plaats van onder te liggen?’ ‘Een heel verschil’, reageerde de man.
‘Fascinerend’, reageerde een deelneemster in de nabespreking. ‘Ik zag hem zijn rug rechten toen zijn arm omhoog kwam. Dat vond ik prachtig….’ ‘Niet doen!’, waarschuwde de begeleider. ‘We zouden ons beperken tot professionele kanttekeningen’. De penis kwam er tussen. ‘Wel doen! Ik vind complimenten heel leuk!’. ‘Dat krijg je ervan als penissen gaan staan’, zuchtte de begeleider.
