Werken met liefdesenergie. Afstand houden.
Een collega mailde de begeleider de volgende vraag: ‘Hoe kan ik in deze wonderlijke tijden mensen bijstaan zonder fysieke nabijheid?’. De begeleider antwoordde.
Een paar gedachten…
Huidhonger, wat een mooie term! De fysieke aanraking is onmisbaar. Dat maakt het ‘nieuwe normaal’ abnormaal. En hoe noodzakelijk in deze situatie afstand houden ook is, de natuur zal het op de lange duur wel weer winnen van de wetenschap. De tijd zal komen dat we elkaar weer omhelzen, ondanks het gegeven dat veel mensen het lichamelijk contact vrezen, omdat ze de aanraking seksualiseren.
Voor nu hebben we dus te maken met een abnormale situatie omtrent aanraken en daar hebben we mee om te gaan. We zoeken dus naar hulpmiddelen en vervangers.
In de eerste plaats is er uiteraard ruimte om het gemis te compenseren met het kleine aantal vertrouwden in je directe omgeving. Dan kies je voor: ‘Jij ziek? Dan ik ook maar’. Partners, minnaars, kinderen, een enkele boezem vriend(in) trekken zich er niets van aan. Die vieren de aanraking zoals gebruikelijk en hopelijk intenser en frequenter. Uiteraard vereist dat ook, dat ze ook in nabijheid hun eigen grenzen en ruimte kunnen bewaren. Zonder afstand te kunnen innemen, wordt nabijheid gevangenschap nietwaar? Tegelijkertijd is er ook een andere ervaring. Deze aanraking van geliefden ondervangt niet de behoefte aan aanraking van ‘buitenstaanders’.
Valt het je op dat je twee verschillende reacties ziet? ‘Buitenstaanders’ die zich er niets van aantrekken en de ruimte innemen, inclusief de daaraan verbonden risiko’s. Als we de afstand niet kunnen bewaren, vergeten we blijkbaar hoe we nabijheid moeten hanteren. Daarnaast zijn er de ‘buitenstaanders’ die de aanbevolen afstand bewaken en de omgeving lijken weg te duwen door weg te kijken, niet te groeten, opzichtig te ontwijken. Als we de afstand willen bewaren, weten we blijkbaar ook niet meer hoe we contact kunnen maken zonder afstandelijk te worden.
In mijn werk heb ik het vaak over drie manieren van aanraken. Daar is de aanraking met het lijf, de aanraking met het woord en de aanraking met aandacht. Alle drie die vormen van aanraking gaan steeds in vijf stappen: 1. Het richten van de aandacht. 2. Het zoeken van de mogelijkheden van aanraking. 3. Het aanraken. 4. Het verduren van de aanraking . 5. Het verbreken van de aanraking. Meestal zetten we deze stappen wat minder bewust, maar als je ze bewust zet, wint de aanraking aanzienlijk in intensiteit. Ik loop alle drie de vormen van aanraking met een klein voorbeeldje langs.
De aanraking met het lijf. De belangrijkste lijfelijke grens is de huid, maar de ruimte om ons heen speelt ook een rol. Dus je richt je aandacht op elkaar. Je stapt op elkaar af tot het moment dat je de aanwezigheid van de ander fysiek voelt. Als je de aandacht echt gericht hebt, voel je dat al op behoorlijke afstand. Vanaf die afstand raak je aan, met je ogen, met je adem, met een beweging van je lijf, je handen. Voel maar eens hoe het is die aanraking te verduren en je ermee te voeden. Voel wat er in je lijf gebeurt. En dan, verbreek de aanraking weer, een klein stapje achteruit, een knik met het hoofd, een gebaar. Dit contact geeft geen aanraking van de huid, maar wel degelijk een voedende fysieke ervaring.
Dan is er de aanraking met het woord. Het zorgvuldig gekozen woord raakt aan, zuiver en precies. Voel maar eens wat er gebeurt als je de ander begroet met: ‘Hallo, hoe is het? Leuk je weer te zien’. Zet daar tegenover eens: ‘Laat me eens echt naar je kijken. Ik stel me voor dat ik mijn hand op je hart leg om te voelen wat er in je omgaat. Mijn andere hand leg ik op je schouder om je wat van mijn energie te schenken. Ik geniet je aanwezigheid’. Dan neem ik mijn handen terug. ‘Wil jij mij met je woorden laten voelen hoe het voor jou is om mij te ontmoeten?’ Zoals je ziet, loop je dezelfde 5 stappen door die ik hiervoor heb genoemd.
Tenslotte is er de aanraking met aandacht. Ook hier werk je met de vijf stappen. Ga naar binnen, ervaar hoe het voor jou is dat die ander buiten je fysieke bereik is. Voel je eigen innerlijk, je verlangen. Richt met die energie je aandacht op de ander. Geen fysiek contact, geen woorden, alleen maar aandacht. Je ademhaling, je gezicht, je beweging, je energie. Ogen open als je aandacht naar de ander gaat, ogen sluiten om weer even thuis te komen bij jezelf.
Deze tijd van de onnatuurlijke afstand kan ons leren om te oefenen met het bewustzijn, dat we nodig hebben om het contact optimaal te ervaren. Het grote voordeel van het ‘onthand’ zijn door het verlies van het ‘gewone’ contact, is dat we ons veel beter bewust kunnen worden van de energie van liefde waarmee we contact maken.
Jij stelt de vraag en reikt uit. Ik geef een antwoord en raak aan. We doen veel meer dan alleen maar informatie uitwisselen. Best bijzonder, hoe je op afstand zoveel nabijheid kan voelen, niet waar?
Nadere informatie over het thema aanraken vind je in onze boeken ‘Hoe heb ik je lief?’ en ‘De liefdesstrijd’. Zie deze site: boeken.
