Werken met liefdesenergie. Het strakke touwtje.
Het strakke touwtje is in ons werk een begrip. Het oefeningetje is simpel en effectief. Begeleider en cliënt zitten op een afstand van 3 meter van elkaar. Ze houden allebei het eind van drie meter schilderstape vast. Het tape symboliseert wat er in de relatie gebeurt. Als het slap hangt, is de dynamiek uit het contact. Als het strak staat, fonkelt de ontmoeting. Als het te strak staat, breekt het tape. Als er afstand ervaren wordt, wordt het tape gevierd. Als er nabijheid ervaren wordt, wordt het ingekort. ‘Ik heb over die oefening gehoord’, vraagt een deelnemer. ‘Wil je hem een keer met ons doen?’ ‘Een goed idee’, meent de begeleider en hij richt zich tot een vrouw die wat achteraf in de kring zit en het gebeuren met enig wantrouwen beschouwt. ‘Laten wij het maar voordoen’, suggereert de begeleider. ‘Ik?’, schrikt ze, ‘nee ik…’ ‘Ik nodig je uit’, zegt de begeleider en hij reikt haar het eindje van de schilder tape aan, maar overbrugt de afstand niet. Het duurt een aantal spannende minuten. Ze is angstig, boos. Ze huilt. De begeleider wacht. Uiteindelijk pakt ze het eind van de tape vast en blijft naar haar hand kijken. De begeleider trekt de tape strak. ‘Kan het zijn’, vraagt de begeleider, ‘dat jij huilt omdat je de ervaring hebt dat de mens aan de andere kant er niet is als je het tape inkort?’ Het schot is raak. Ze knikt en huilt. De begeleider geeft kleine rukjes aan het tape. ‘Ik zeg je een ding toe’, belooft de begeleider. ‘Ik laat mijn stukje niet los. Ik ben eerder van het breken dan van het loslaten. En ik begin behoorlijk de pest op je in te krijgen’. Het papier staat snaar strak. Ze kijkt op ‘Waarom?’, vraagt ze. ‘Jij zit voortdurend naar je eigen hand te kijken’, zegt de begeleider. ‘Dit is voor het eerst dat je me aankijkt. Je doet alsof je helemaal niet geïnteresseerd bent in wie er aan de andere kant zit’. Het tape hangt in een slappe boog tussen ze in. ‘Ik ga ervan uit dat je toch weer weggaat’, murmelt ze. ‘Leugenaar’, reageert de begeleider. ‘Je bent bang om dichterbij te komen’. De begeleider schuift iets naar voren en kort het tape in. Het tape staat strak, 2 meter afstand. Nu komt er iets van strijdlust in haar wakker. De poorten van het fort gaan open en de spion komt naar buiten. Ze schuift naar voren en verkort het tape. ‘Jij weet niet wat ik heb meegemaakt’, beschuldigt ze. ‘Nee, maar je bent in de steek gelaten en ik laat je niet in de steek’, antwoordt de begeleider. Weer wordt een stuk tape ingekort. ‘Wat wil je van me?’, vraagt ze achterdochtig en schuift weer iets achteruit. ‘Ik wil je ontmoeten’, zegt de begeleider. ‘En jij zit aan de andere kant van dit tape mij als de keuringsdienst te beoordelen. Jij beweegt nauwelijks. Blijkbaar moet ik me bewijzen aan jou en als het je bevalt, mag ik nabij komen. Jij speelt de rechter en ik ben de verdachte. Ik bedank voor die rol’. Schildertape is toch sterker dan je zou denken. Ze wacht even. Dan knikt ze en schuift dichterbij. Een meter. ‘Kom maar op’, zegt ze. De begeleider schuift op. 50 centimeter. ‘Wie ben je als het dichtbij komt?’, vraagt de begeleider. ‘Neem jij nou maar eens het initiatief’. ‘Ik ben een leuk mens’, verklaart ze. Er komt een glimlach in haar ogen. ‘Maar verstopt achter een bos prikkeldraad’, zegt de begeleider en schuift naderbij. 30 cm. ‘En wie ben jij?’, vraagt ze. 20 cm ‘Ik ben een ontdekkingsreiziger op zoek naar leuke mensen’, verklaart de begeleider. 10cm. Haar hand schuift over het tape naar de hand van de begeleider toe. ‘Het is zo belangrijk dat ik erop kan vertrouwen dat je blijft’, fluistert ze. ‘Het leven geeft je die garantie niet’, meent de begeleider. ‘Het is zo belangrijk dat je je realiseert wat je met het tape doet en er zit aan ieder eind een mens’. De handen houden elkaar vast. Ze kijken elkaar aan. Een knuffel volgt. ‘Zo werk je met het tape’, zegt de begeleider tegen de groep. ‘Ik wil dat tape meenemen’, zegt de vrouw. ‘Het is een warrig geheel geworden’, zegt de begeleider, die de frommel van het plakband op de grond ziet liggen. Ze pakt het tape bij elkaar tot een spaghetti. Daar maakt ze thuis een aandenkingsteken van, denkt de begeleider, maar hij zegt er verder niets van.
