Werken met liefdesenergie ‘kzie’kziewatjijnietziet
Daar zaten ze tegenover elkaar: man en vrouw. Ze bespraken een ruzie over het aansteken van de open haard. Hij deed het fout, vertelde ze hem. Hij, beledigd, protesteerde. Zij, beledigd door het protest, reageerde. ‘Daar houd ik van’, meende begeleider, ‘want ruzies om niets bestaan niet’.
De ruzie, eerst nagespeeld werd al snel werkelijk. Daar zat hij schreeuwend met vuurspugende ogen. Daar zat zij tegenover hem onbeweeglijk, onaangeraakt met bittere afwijzing in haar ogen. De begeleider nam een spiegel (onmisbaar in iedere werkkamer waar therapeutisch werk gedaan wordt) en plaatste die spiegel op de schoot van de man. ‘Ga maar door’, zei hij.
Daar zat hij afgeschermd door de spiegel. Daar zat zij en keek in haar eigen beeld.
Zijn woorden bleven stromen. Zij zweeg en keek tot het beeld instortte en de tranen kwamen. ‘Stop’, zei de begeleider tegen de man. ‘Blijf zitten met die spiegel voor je’. Hij schoof iets nader naar de vrouw. ‘Wat zie je?’, vroeg hij. ‘Ik zie een vrouw van steen’, snikte ze. ‘Ik ken mezelf niet’. ‘En binnen in die steen woont de pijn die niemand mag zien?’, vroeg de begeleider. De tranen bleven stromen. Ze knikte. ‘Mijn hele leven al moet ik het weten en het kunnen. Wat er van binnen gebeurt weet ik vaak zelf niet eens’. ‘Kijk maar goed naar die vrouw’, suggereerde de begeleider. ‘Wees haar diep dankbaar. Zij heeft je overeind gehouden’.
De man zat intussen onbeweeglijk achter de spiegel. De begeleider draaide de spiegel op zijn schoot om. ‘Wat zie je?’, vroeg hij. De man keek, kneep zijn ogen dicht en schudde heftig zijn hoofd. ‘Wat zie je?’, herhaalde de begeleider. ‘Een kind’, antwoordde de man. ‘Een kind dat zijn best doet en het nooit goed doet. Een kind dat bang is’. ‘Dat zie ik ook’, beaamde de begeleider die achter de man was gaan staan. ‘Maar volgens mij is dat kind ook boos’. ‘Woedend’, reageerde de man. ‘Het was godverdomme nooit goed!’
De begeleider nam de spiegel weg en daar zaten ze weer tegenover elkaar. ‘Slim!’, constateerde de begeleider. ‘Een eenzame vrouw die zich verstopt achter de muur van onkwetsbaar beter weten en een man die onzichtbaar blijft achter het woedende protest van een kind’. Het bleef lange tijd stil. Uiteindelijk schoof de man zijn stoel naar voren en nam de handen van zijn vrouw vast. Zij boog voorover, legde haar hoofd in zijn schoot en huilde het verdriet van zoveel jaren. ‘Volwassen liefde is het enige antwoord op kinderlijke pijn’, constateerde de begeleider.
‘Ruzies om niets bestaan niet’, legde hij een poosje later uit. ‘Juist in de herhaling van schijnbaar onnozele conflicten komen de thema’s naar voren die van belang zijn’. Mijn leermeester Willem Zwartberg zei vaak: ‘je partner lijkt net voldoende op je ouders om oude patronen te kunnen herhalen. De partner verschilt er net voldoende van om iets nieuws te kunnen ervaren’. Herkenbaar’, reageerde de man’ ‘En nu moet je nog oefenen’, zei zijn vrouw. ‘Schooljuf’, zei hij. Hij stond op en kuste haar op de mond. ‘Je begint het te leren’, zei de begeleider.
Ons nieuwe programma van het cursusjaar 2019/2020 staat nu op onze site. Weet je welkom!
Een nieuw e-book over werken met liefdesenergie is uit! Een avontuurlijke reis langs individuele sessies en trainingswerk. Lees ons nieuwe boek Fragmenten. Kosten € 15,50 (300 blz.) Hier te bestellen.
