Werken met liefdesenergie: passie.
‘Wat wil je doen?’, vroeg de begeleider aan de vrouw die zich gemeld heeft voor persoonlijk werk. ‘Wat moet ik met mijn passie?’, vroeg ze. ‘Je levensvuur omhelzen’, reageerde de begeleider. ‘Dan blijf ik uiteindelijk alleen achter’, antwoordde ze. ‘Schuif eens naar voren’, reageerde de begeleider.
Daar zaten ze tegenover elkaar. De vrouw met ervaring en overtuiging, de begeleider met een vraag en een doel. Voor hem zat een krachtige vrouw. Een populier. Lang en taai hout. Zij nam het initiatief. ‘Als ik gepassioneerd ben, raak ik de mannen kwijt’, vertelde ze. ‘Kom eens staan’, verzocht de begeleider. Daar stonden ze tegenover elkaar. ‘Vertel me over je passie’, nodigde de begeleider haar uit. Ze sloot haar ogen en vertelde. ‘Mijn passie is een heet vuur. Likkende vlammen. Gloeiend, rood, geel. Mijn passie verwarmt, laaiend, verschroeiend, vragend, eisend. Mijn passie geeft en kleurt….’ Haar stem klonk zacht maar niet ingehouden. Naakte energie. Het leven trilde.
‘En nu een man erbij’, zei de begeleider. ‘Kies maar een leuke uit’. Ze keek om zich heen en koos een man uit om zich mee te meten: schone mannenkracht. Hij wilde helpen en kwam overeind. ‘Ga hier maar staan’, wees de begeleider. ‘Ga met je rug naar haar toe staan’. ‘Vertel hem over je passie’, suggereerde de begeleider aan de vrouw. Ze stond achter hem en aarzelde. Ze zag zijn rug. Ze zag een weigering, een afwijzing. Haar stem werd wat luider, maar kwam onder een deken vandaan. Haar woorden klonken, maar zongen niet meer. ‘Ik raak hem niet’, concludeerde ze. ‘Je raakt hem niet’, bevestigde de begeleider. ‘Jij verliest hem niet. Jij verliest jezelf. Waar is je passie als je naar zijn rug kijkt?’ ‘Die ben ik kwijt’, was ze zichzelf bewust. ‘Nog een keer’, stelde de begeleider voor. ‘Kom eens op voor je eigen passie’. Weer stond ze achter de man. Ze herhaalde haar woorden. De deken was er af. Maar de passie was koud vuur. Ze stapte naar voren pakte de man bij de schouders en probeerde hem om te draaien. Hij was sterker en bleef staan.
‘Je maakt je passie afhankelijk van die man’, meende de begeleider. ‘Het is jouw passie, maar je probeert passie bij hem te halen. Jouw passie is afhankelijk van hem. We gaan het nog een keer doen’. Hij wees een plek in de ruimte op afstand van de man aan. ‘Ga hier staan. Sluit je ogen en herhaal je woorden over jouw passie’. Ze sloot haar ogen en sprak de woorden uit: ‘Mijn passie is een heet vuur. Likkende vlammen. Gloeiend, rood, geel. Mijn passie verwarmt, laaiend, verschroeiend, vragend, eisend. Mijn passie ….’ Ze herhaalde en herhaalde haar woorden. Het gesproken woord zong als een liefdeslied. Maak er een mantra van’, suggereerde de begeleider. ‘Eigen je ze toe’. Ze leek zichzelf te betoveren. Ze fluisterde haar woorden. Ze brandde. ‘Jouw passie’, fluisterde de begeleider. ‘Het is jouw passie’. De man had zich inmiddels zonder daarvoor een instructie te hebben gehad, omgekeerd. Hij was naar haar toe gelopen en stond vlak voor haar terwijl zij met gesloten ogen haar mantra zong. ‘Doe je ogen maar open’, zei de begeleider. Ze opende haar ogen. Ze grauwde haar vuur en greep de man vast. ‘Hebbes’, constateerde de begeleider.
‘Hij kwam naar mij toe’, zei ze wat later met verbazing in haar stem. ‘Als jij je durft toe te eigenen wat je hebt, hoeft hij niet bang te zijn dat je elkaar besteelt’, antwoordde de begeleider. ‘En als iemand mijn passie niet aankan?’, aarzelde ze nog een keer. ‘De wereldbevolking bestaat uit een paar miljard mensen’, meende de begeleider.
Tenslotte: Op 25 november geef ik een supervisiedag. Voor deze dag is door een afmelding nog 1 plaats beschikbaar. Alle informatie en de mogelijkheid om je in te schrijven, vind je op onze site weisfelt.nl.
