Werken met liefdesenergie Het begin van de reis
Een strenge vader die het kleine meisje kon regeren, maar geen macht had over de opgroeiende vrouw. Het meisje, de vrouw, die er geen idee van had hoe ze haar eigen lijf kon bewonen. Een partner die het negatief van de foto van haar vader was. Hij wist de vrouw niet en misbruikte haar lijf. Een scheiding doorstaan met behulp van een koude bewaker in haar persoonlijkheid. Hij zorgde ervoor dat ieder die haar benaderde al snel bevroor. Met de wereld op een armlengte afstand functioneerde ze. Maar leven kon je het niet noemen. Ze werkte in een groep. Als de leden van een groep zich met elkaar gaan verbinden, groeit er een warm klimaat. Langzaam maar zeker, achter de bewaker, werd er een vrouw wakker die zo nu en dan voorzichtig over zijn schouder naar de wereld keek. Vrouwen staken de hand naar haar uit. Ze verlangde en durfde niet voorbij de bewaker te reiken.
Daar stond ze in het persoonlijk werk tegenover de begeleider. Een groepslid als bewaker tussen haar en de begeleider in. ‘Ik sta machteloos’, zuchtte de begeleider. ‘Als ik naderbij kom bevriest hij mij. Jij bent aan hem gewend. Als je hem nu eens bedankt voor zijn goede diensten, kan jij er niet voor zorgen dat hij opzij stapt zodat wij elkaar kunnen bereiken?’ Het had heel wat voeten in aarde, maar uiteindelijk stond de bewaker aan de zijkant. Langzaam naderden ze elkaar en groeide een aarzelende, tedere nabijheid. Toen de intimiteit dreigde, stapte de bewaker grommend naar voren, maar met een handgebaar wees ze hem terug.
Als het warm wordt gaan de winterjassen uit. De zongebruinde lijven van haar zusters riepen het verlangen op eens na te gaan of zij ook een huid had. Bij nadere inspectie bleek dat werkelijk zo te zijn. Niet lang daarna genoot ze de strelingen van haar zusters. Haar adem verdiepte. Haar vastgezette bekken bevrijdde zich in de beweging van het dansen. De bewaker zat een eindje verderop te slapen. Hij was dan ook al heel lange tijd waakzaam geweest.
Ze zat tegenover de begeleider. ‘Ik ben te bang om te vrijen’, vreesde ze. ‘Wat voor beest ben je?’, vroeg de begeleider. ‘Een kat’, was het antwoord. ‘Mooi pech voor jou’, zei de begeleider. ‘Ik ben een kater. Kom op, handen en knieën’. Zo stonden ze tegenover elkaar en keken elkaar aan. ‘Ik weet niet of ik een kat of een kater ben’, vluchtte ze . ‘Zo te zien overduidelijk een kat’, zei de begeleider met een nadrukkelijke blik in de openhangende V hals. Het gelach van de groep was de aanmoediging. De kat viel aan. Ze stoeiden en krabden. Andere groepsgenoten gingen zich ermee bemoeien. De begeleider zat alweer rustig aan de kant.
Daar zat ze met rode konen. Een brede grijns op de mond. Vuur spatte uit de eens zo koude ogen. Ze hijgde en ervoer haar lust. ‘Dat is het dus’, zei ze verrukt. ‘Dat is het begin’, zei de begeleider.
‘Wist je van te voren dat ze een kat was?, vroeg een van de deelnemers in de nabespreking. De begeleider schudde het hoofd. ‘Ze denkt dat ze een kat is’, zei hij als in een samenzwering. ‘Maar als ze opgroeit wordt ze een tijger. Die heeft echt geen bewaker nodig’.
De opleiding ‘De klank van liefde: Vakwerk’ start met de driedaagse workshop ‘De liefdesstrijd’ op 4, 5, 6 september 2017. Belangstellenden kunnen zich informeren via onze site weisfelt.nl. Voor informatie over adressen van deelnemers die deze opleiding eerder gevolgd hebben kan je per mail contact met ons opnemen: info@weisfelt.net
