Werken met liefdesenergie. Vasthouden en loslaten

Hij zat in de kring tegenover de begeleider. ‘Ik ben niet goed in afscheid nemen’, zei hij. ‘Wie wel?’, vroeg de begeleider en keek de kring rond. Er gingen geen handen omhoog. ‘Niemand’, constateerde de begeleider. Hij richtte zich weer tot de deelnemer. ‘Gefeliciteerd, jij hoort tot de menselijke soort. Hoe neem jij afscheid?’ ‘Dat doe ik niet’, was het antwoord. ‘Ik ga gewoon weg’. ‘Probleem opgelost’, reageerde de begeleider. ‘Geen vragen meer?’ Nu werd de deelnemer boos. ‘Waarom doe je zo?’, vroeg de man nijdig. ‘Ik doe wat jij doet’, antwoordde de begeleider. ‘We maken geen contact dat maakt het makkelijker om gewoon weg te gaan’. ‘Ik wil wel contact maken’, zei de man heftig. ‘Anders zat ik hier niet’. ‘Maar als je gewoon weggaat, zonder afscheid heb je ook geen echt contact gemaakt’, antwoordde de begeleider. ‘Hoe kan ik jou in het contact vertrouwen als je zo ‘gewoon’ weggaat?’ De man keek verbaasd op. Dan pakte hij de begeleider met flinke kracht bij de schouders vast en zei: ‘Ik kan echt wel goed contact maken’. ‘Loslaten is de laatste stap van het contact maken. Loslaten is een zeer nabije klus. Die ontloop je’. De man schrok en dacht na. Zijn handen gleden af van de schouders van de begeleider. ‘Precies zo werkt het’, gaf de begeleider hem terug. ‘Jij laat mij op zo’n manier los dat ik niet kan ervaren dat we contact hebben gehad. Vertel eens, heb je het wel eens uitgemaakt?’ ‘Vaak’, grinnikte de man. ‘Losgelaten zoals je mij net losliet? Als een boek dat je weglegt?’ ‘Ik denk het wel’, zei de man.

‘Wil je helpen?’, vroeg de begeleider aan deelneemster. ‘Graag’, zei ze. ‘Ga tegenover elkaar staan’, instrueerde de begeleider. ‘Zo, ongeveer een meter afstand. Jullie zijn minnaars’. En dan tegen de man: ‘Ga het maar uitmaken’. Daar stond hij tegenover de vrouw. Een moment vertrok zijn gezicht van pijn. Daarop zei hij afgemeten: ‘Ik ga weg’. ‘Maar, maar hoezo?’, vroeg de vrouw. ‘Je kan me niet tegenhouden’, snauwde hij. ‘Stop’, zei de begeleider. ‘Hoe voel je je nu op dit moment?’ ‘Goed’, zei hij. ‘Ik voel me sterk’. ‘En hoe voelde je je vlak hiervoor toen je tegenover haar stond?’ De man keek naar beneden. ‘Diep treurig’, antwoordde hij. ‘Wat huilde er van binnen?’, vroeg de begeleider. Daar kwamen de tranen. ‘Een in de steek gelaten kind?’ De man knikte. ‘Je doet met de ander wat er met jou gebeurd is?’ De man knikte weer. Daar stond hij tegenover de vrouw, met de begeleider naast zich. Hij deed geen poging zijn tranen te verbergen. De begeleider legde een hand op zijn schouder. ‘Doe het eens op de volgende manier’, zei de begeleider. ‘Vertel haar dat je weggaat. Neem een traan op je vinger en leg die op haar wang. Daarna stap je achteruit. Akkoord?’ De man knikte. In een heel rustige, vertraagde beweging stapte hij op haar af. Hij nam een traan die over zijn wangen rolde op zijn vinger en legde die vlak onder haar oog op haar wang. Daar kwamen haar tranen. ‘Ik ga weg’, zei hij. ‘Het moet’. ‘Dan moet je gaan’, reageerde ze met een snik in haar stem. Heel langzaam met de ogen vast op haar gericht, stapte hij achteruit. Dan boog hij diep naar de vrouw tegenover hem. Zij boog terug en ging weer zitten op haar plek.

‘Ik heb het begrepen’, zei de man tegen de begeleider. De begeleider knikte. ‘Afscheid nemen wil zeggen met volle aandacht heel nabij komen. Dan kan je in het loslaten vasthouden wat ooit zo kostbaar was. Liefde is als kristal. Als je het laat vallen blijven er slechts scherven achter’.

Het boek Altijd Aardig Blijven? is verkrijgbaar voor € 29,95. Bestellen bij: www.altijdaardigblijven.weisfelt.nl