Werken met liefdesenergie. Je ouders voorbij groeien
Hij hing zijn jas op aan de kapstok. Hij legde zijn hoed nauwkeurig neer op de plank. Hij kwam de werkkamer binnen, ging zitten en trok zijn broekspijpen iets op. De begeleider had het welkom nog niet uitgesproken of hij begon. ‘Ik moest een kopie van mijn vader worden’, vertelde hij. ‘Ik hield van hem. Ik was bang voor hem. Ik heb het niet makkelijk met hem gehad. Hij was een hardwerkende leraar. Ik werd ook leraar, hetzelfde vak, Duits. Toen ik een directiefunctie kreeg, feliciteerde hij mij, maar het voelde als een verwijt. Hij is gestorven tijdens een vakantie in Parijs op Pont Neuf. Hij is 59 geworden. Hij kreeg een hersenbloeding. Ze konden niets meer voor hem doen. Ik ben nu 58…’
‘En je bent bang dat jou hetzelfde zal overkomen?’, vroeg de begeleider die de angst in zijn stem oppakte. De man knikte kort. ‘Het klinkt krankzinnig, maar ik ben bang dat mij hetzelfde overkomt. Ik ben blijkbaar erg bijgelovig. Sinds mijn vader overleden is draag ik een hoed. Voor mij was dat een soort bescherming. Mij zou niets gebeuren als ik mijn hoed droeg. Het heeft me goed geholpen, maar de laatste tijd lijk ik steeds banger te worden…’ ‘Je hebt je uiteraard laten onderzoeken?’, vroeg de begeleider. Hij knikte. ‘Niets aan de hand. Ze kunnen niets vinden. Maar dat zegt natuurlijk niets…’.
De begeleider plaatste een lege stoel tegenover de man. ‘Ga achteruit in je stoel zitten, voeten naast elkaar, armen op de leuning, laat je adem rustig stromen. Sluit je ogen en kijk van achter je gesloten ogen naar je vader die tegenover je in de stoel zit. Neem je tijd en knik maar even als je hem helder in beeld hebt’. Na een paar minuten knikte de man. ‘Begroet je vader, dank hem dat hij weer even bij je wil komen en vertel hem over je angst. Doe het maar van binnen dan zal hij het beter kunnen horen. Iedere keer als je uitgesproken bent, knik je even om aan te geven dat je zijn antwoord wilt ontvangen. Ga je gang…’
Zo ontstond het wonderlijk twee gesprek tussen vader en zoon. Iedere keer als de zoon knikte, wuifde de begeleider met een groot schrift het antwoord naar de zoon. Het gesprek duurde 15 minuten. Toen opende de zoon zijn ogen. ‘Klaar’ zei hij. ‘En?’, vroeg de begeleider. ‘Ik begrijp het nu’, zei de man. ‘Hij heeft me verteld hoe bang hij was. Hij wilde mij in de schaduw laten leven omdat dat veilig leek. Het is niet meer nodig. Hij wil dat ik leef en succes heb’. Zijn lijf trilde. ‘Het was allemaal een vergissing’, mompelde hij. ‘Een kind heeft het recht de ouders voorbij te groeien’, bevestigde de begeleider.
‘Wat ga je doen?’, vroeg de begeleider. ‘Ik ga samen met mijn vrouw op zijn sterfdag naar Parijs’, antwoordde hij. Even later trok hij zijn jas aan, zette zijn hoed op en ging.
Een half jaar later ontving de begeleider een kaart. ‘Ik heb het afscheid van mijn vader gevierd op Pont Neuf. Ik heb mijn hoed in de Seine gegooid. Dank en groet, …’
Ruim twee jaar daarna ontving de begeleider het overlijdensbericht van zijn cliënt. Hij was gestorven aan een hersenbloeding.
De workshop BinnensteBuiten spelen over werken met psychodramatechnieken vindt plaats op 09,10,11 januari 2017. Voor nadere informatie kan contact worden opgenomen met Piet Weisfelt, Beeklandseweg 19, 8181NB, Heerde. Tel: 0578-755027. Email: info@weisfelt.nl
