Werken met liefdesenergie. Wat wil ik?
‘Ik wist ervan. Hij heeft er nooit een geheim van gemaakt. Ik vond het niet leuk, maar het was zo belangrijk voor hem. We dachten allebei dat het wel van korte duur zou zijn, maar het duurt nu al meer dan een jaar. Ik kan het niet meer verdragen’.
De begeleider vatte samen. ‘Een man die een relatie aangaat met een andere vrouw, een relatie die al langer duurt en een partner die het verduurt. Voor welke vraag komt die partner te staan?’ ‘We hebben het er vaak over gehad. Hij begrijpt mijn moeite, maar hij wil deze relatie niet opgeven’, reageerde de vrouw. ‘Je geeft geen antwoord op mijn vraag’, zei de begeleider. ‘Voor welke vraag komt de partner te staan?’ ‘Ik kan hem niet dwingen, ik wil hem niet kwijt, ik…’ ‘Voor welke vraag komt de partner te staan?’
Het bleef enige tijd stil. Eindelijk leek de vraag aan te komen. Ze boog haar hoofd en toen ze het ophief zei ze: ‘Ik heb geen vraag, ik heb alleen maar een vraag aan hem’. ‘En op die vraag weet je het antwoord al’, constateerde de begeleider. ‘Je kan aan hem de vraag of hij met de relatie wil stoppen blijven stellen en steeds hetzelfde antwoord krijgen. Je kan je vraag in een andere vraag verpakken en het bekende antwoord krijgen. Het enige dat je daarmee bereikt, is dat je je eigen vraag niet hoeft te stellen’. De vrouw knikte bedachtzaam.
Uiteindelijk fluisterde ze: ‘mijn vraag is of ik in deze relatie wil blijven als hij niet voor mij kiest’. ‘Is zijn keuze voor een relatie met een ander een keuze tegen de relatie met jou?’, vroeg de begeleider. ‘Absoluut niet’, reageerde de vrouw. ‘Hij maakt me steeds heel duidelijk dat hij van me houdt en mij niet kwijt wil’. ‘Dan is de vraag dus: wat wil ik met deze relatie onder deze omstandigheden’, meende de begeleider. ‘Klopt’, zei de vrouw.
‘Ga eens voor die spiegel staan’, zei de begeleider (in iedere werkkamer staat toch wel een spiegel?) ‘Recht ervoor, zodat je haar goed in de ogen kunt kijken. Neem je tijd om haar eens goed aan te kijken, haar ogen, recht in haar kern en stel die vraag nog eens’. Het duurde even. Uiteindelijk vroeg ze: ‘Wat wil jij met deze relatie?’ Het bleef lange tijd stil. ‘En?’, vroeg de begeleider. ‘Geen antwoord’, reageerde ze. ‘Dan stel je die vraag nog een keer’, zei de begeleider. ‘Wat wil jij met deze relatie?’ Weer stilte, weer geen antwoord. ‘Nog een keer’, zei de begeleider. Zo werd de vraag herhaald, vele keren met steeds kortere tussenpozen, luider en luider. Uiteindelijk schreeuwde ze: ‘Wat wil jij met deze relatie?! Wat wil jij trut! Wat wil jij! Je hebt verdomme geen eigen wil! Wat wil jij! Wat wil Jij!’ Tenslotte keek ze huilend opzij naar de begeleider. ‘Ik wil mezelf’, fluisterde ze. ‘Ik wil haar wanhoop niet meer. Ik wil mijn eigen lot bepalen. Van nu af aan ga ik doen wat ik wil en wat goed is voor mij. Ik laat me niet langer bepalen door zijn keuzes’. ‘Zou het kunnen’, vroeg de begeleider, ‘dat zijn relatie met een ander precies diezelfde keuze is? Weg uit de gevangenis van de wederzijdse verplichtingen naar een vrijheid die je binnen de relatie niet vindt?’ Ze keek hem lange tijd aan. Dan antwoordde ze: ‘dat is de spijker op zijn kop’.
‘Liefde verbindt, de verbinding ketent als je de liefde niet onderhoudt’, meende de begeleider. ‘Ik heb mijn liefde niet voldoende onderhouden’, meende ze. ‘En hij ook niet!’ zei ze er fel achteraan. ‘Dat laatste doet niet ter zake, het eerste wel’, knikte de begeleider. ‘Het eerste des te meer’. ‘Ik ga mijn eigen keuzes maken, mijn eigen liefde onderhouden’, antwoordde ze. ‘Ik weet nu wat me te doen staat’.
Toen ze vertrok vroeg ze verbaasd aan de begeleider: ‘’wil je niet weten wat ik ga doen?
‘Dat gaat me niet aan’, antwoordde de begeleider. Ze dacht even na. ‘Je bent een fijn mens’, zei ze en stapte deur uit.
Op 2, 3, 4 november geven we de workshop Lijven Lezen. Voor deze workshop zijn er twee plaatsen vrij gekomen. Belangstellenden kunnen zich per mail aanmelden (info@weisfelt.nl), dan nemen wij contact met je op.
