Piet Weisfelt

Bij de lunch kwam ze even naast de begeleider zitten. ‘Ik moet vandaag eerder weg’, deelde ze mee. ‘Het kan niet anders. Ik stik in het werk en ik ben doodmoe. Ik moet tijd vrijmaken om alles rond te krijgen’.…

‘Dit werk, de nabijheid, de lichamelijkheid. Ik ben er zo bang voor’. Ze meldde zich met een trillend lijf betraande ogen. Haar lijf kromp. ‘Zet rechts van je nu eens het kleine meisje neer dat je ooit was. Zet links…

Aarzelend knikte de man. Hij wilde iets onderzoeken. ‘Heb ik haar bedrogen?’, vroeg hij. ‘Vertel op’, suggereerde de begeleider. De man begon. ‘Ik heb nu een aantal maanden een relatie gehad met een vrouw. Ik heb haar verteld dat ik…

‘Ik ben zo vaak bang’, vertelde ze. ‘Zelfs in deze kring ben ik bang. Als er onbekenden zijn, ben ik bang. Pas na anderhalve dag voel ik me vrij om weer echt mee te doen met wat hier gebeurt. Ik…

De man was een zeiler. Zeilers hebben zo hun eigen taal. 'Ik zit vast', zei de man. ‘Schuif maar naar voren. We zullen wel zien waar het schip strandt’, zei de begeleider. Werk met een vraag en nooit met een…

‘Tijdelijkheid’, vertelt hij. ‘Ik kan het besef niet verduren. Alles is tijdelijk, alles gaat dood. Wat is de zin?’ Een jonge man. De boom staat in bloei. Hij belooft een rijke oogst. ‘Schuif eens naar voren’, zegt de begeleider. Daar…

Daar zaten ze tegenover elkaar in de werkkamer.  Twee  ijsklompen op ruim drie meter afstand  van elkaar.  ‘Gezellig’, zei de begeleider. ‘Wat komen jullie doen?’ Het bleef enige tijd stil. Ze schatten in wie het woord ging nemen. De man…

‘Welkom’, zei de begeleider. Tegenover hem zat een vrouw die hij al vele jaren niet meer gezien had. Even terugslaan in het boek van herinneringen. Bij haar man was een tumor geconstateerd. Zij kreeg het bericht op de laatste dag…