Ons logo is het beeld van de wijze. Hij is van alle tijden en alle culturen. Altijd en overal is liefde het belangrijkste richtinggevende begrip geweest. De wijze verwoordt het universele weten van de wetten van de liefde. Het is aan ons dit weten in praktijk te brengen. Dat noemen we visiegericht werken.
‘Ik wou dat ik ook eens een keer vrijuit kon huilen’, meldde hij. Zijn handen worstelden. ‘Ik heb meer dan genoeg verdriet, maar ik krijg er geen traan uit’. ‘Denk je dat nog harder wringen zou helpen?’, vroeg de begeleider.…
‘Bij die oefening gebeurde het weer. Het gaat goed. Ik voel me veilig en prima bij die oefening . We sluiten af en we omhelzen elkaar. En dan plotseling ben ik weg. Ik verdwijn gewoon. Ik verlies het contact met…
‘Ik ben 30 jaar getrouwd geweest’, vertelde hij. ‘Nu leven we gescheiden. Ik heb niet gerouwd om die scheiding. Ik heb er niet om gehuild, terwijl we het toch ook heel goed gehad hebben. Ik weet het niet. Ik ben…
‘Zo desolaat’, zuchtte zij. Daar zat ze de leidinggever van een succesvol bedrijf. De spin in het web van de organisatie. Betrokken tot de mensen om haar heen, geliefd als leidinggever. Op handen gedragen als een warm mens. ‘Zo desolaat’.…
Het strakke touwtje is in ons werk een begrip. Het oefeningetje is simpel en effectief. Begeleider en cliënt zitten op een afstand van 3 meter van elkaar. Ze houden allebei het eind van drie meter schilderstape vast. Het tape symboliseert…
Daar zat ze op de grond, sterk en trots. Een getraind yoga lijf, slank en lenig. Een been achter zich geplaatst, een been recht vooruit. Haar voorste voet wiebelde snel op en neer, de enige beweging die in haar lijf…
Een oefening: A, B en C. A is de slavenhandelaar die de slaaf verkoopt. Hij prijst de slaaf aan met alle kwaliteiten: krachtig, gehoorzaam, trouw' beleefd, goed gebit…. B. , de slaaf, demonstreert al die kwaliteiten aan het publiek. C.,…
Het betrof een training in een nieuwe groep. De opdracht voor de trainer was ‘ maak er een groep van’. Daar zaten ze in een kring: 15 pionnen stonden op het bord, benieuwd welke als eerste geslagen zou worden. ‘Ik…
‘Ik begin een hekel aan mezelf te krijgen’, zuchtte ze. ‘Hier kan ik ontspannen, plezier hebben. Maar eigenlijk ben ik op een nare manier keurig. Alles moet netjes, verantwoord. Ik weet steeds hoe het hoort. Ik ben schijnheilig’. ‘Dat laatste…
Ze zat voor de begeleider. Neergeslagen ogen. Het lijf ineengezakt, modder. ‘Zo moe’, zuchtte ze. ‘Ik ben steeds zo moe….’ ‘Op wie ben je kwaad?’ , vroeg de begeleider. ‘Zo wil ik niet verder', zuchtte ze. 'Ik heb er geen…
© Weisfelt 2016-2023
