Werken met liefdesenergie. Overgave laat zich niet veroveren
‘Ik mis je’, zei ze met de tranen in haar ogen. Hij zuchtte. ‘Ik kan niet’, fluisterde hij.
Daar zaten ze tegenover elkaar, zo met het hart verbonden, zo met het geslacht vervreemd. ‘Een hand op het hartchakra van je partner, de andere hand op het geslacht van je partner’, zei de begeleider. ‘En blijf elkaar in de ogen kijken. We gaan het zo doen: eerst spreekt de ‘hart hand’ van de vrouw tegen het hart van de man. Dan spreekt de ‘hart hand’ van de vrouw tegen haar eigen ‘geslacht hand’. Ten slotte spreekt de ‘geslacht hand’ van de vrouw tegen het geslacht van de man. De man antwoordt steeds in dezelfde volgorde. Korte zinnen!’ Het was even wat heen en weer schuiven, dan zat het stel klaar.
De vrouw: ‘Ik houd van je. Ik verlang naar je. Ik wil je voelen’. De man: ‘Ik houd van je. Ik voel me zo schuldig. Ik laat je in de steek’. De vrouw: ‘Je laat me niet in de steek. Ligt het aan mij? Ik wil zo graag!’ De man: ‘Maar dat kan ik je niet geven. Ik stel je steeds teleur. Ik voldoe niet’. De vrouw: ‘Het maakt me wanhopig. Ik blijf op je wachten. Maar er komt niets’.
De begeleider: “Zij wil. Hij kan niet. Haar teleurstelling. Zijn falen. Schuldeiser en schuldenaar’. Zij knikken beiden. De begeleider: ‘Moeten voelen gaat niet zo goed. Voel eens wat je nu voelt’. Er volgt een lange stilte. Even komt er wat ruis in de wisselwerking. De begeleider herstelt de procedure.
De man: ‘Nu voel je heel nabij. Ik word warm van je ogen. Ik kan nu blijven’. De vrouw: ‘Ik wil je niet dwingen. Ik kan wachten als jij wilt komen. Kom maar, ik wacht’. De man: ‘Als ik me niet zo schuldig voel, ben ik een ander mens. Ik wil van je genieten en me niet verplicht voelen. Als ik het niet fout zou doen…’ De vrouw: ‘Nu voel ik je. Als ik jou voel, voel ik mezelf. Je kan het niet fout doen, maar kom!’ De man: ‘Ik wil er voor je zijn. Ik wil het niet moeten van mezelf. Ik wil naar je verlangen’. Zijn hand beweegt op haar lijf. De vrouw: ‘Jij bent mijn man. Ik word opgewonden. Ik wil…’ De vingers van de man spelen op haar geslacht. De man: ‘Jij daagt mij uit. Nu wil ik jou. Als jij wacht dan..’ Hij schuift zijn bekken iets naar voren, zijn geslacht onder de hand van zijn vrouw. Spelende vingers.
Er wordt even niet meer gesproken tot het bewustzijn van een derde persoon in het vertrek verdere wisselwerking verstoort.
‘Wat doe jij hier?’, vraagt hij met een aarzelende grijns. ‘Beter ik, dan een stem die zegt dat je tekortschiet’, antwoordt de begeleider. Hij knikt bedachtzaam. ‘Waarom kon het nu wel’?, vraagt zij, verwonderd over de snelheid en de intensiteit van de ervaring.
‘Liefde groeit uit geschenken’, vertelt de begeleider. ‘Met aandacht, aanraking en woorden geef je elkaar geschenken. Geschenken geef je zonder er iets voor terug te verwachten, maar er wel wat voor terug te krijgen. Zo geef je elkaar in de seksuele toenadering steeds geschenken. De een aan de ander, over en weer. Dat noemen we overgeven. Door steeds weer liefde aan elkaar over te geven, groeit de overgave’. ‘Dat is zo bevrijdend’ zegt de man. ‘Ik heb het zo vaak als moeten presteren ervaren’. ‘Voor mij had dat niet gehoeven’, zegt de vrouw. ‘En toch ben ik dat wel gaan verwachten’. ‘Het gaat niet om presteren, maar om discipline’, zegt de begeleider. ‘De discipline om bewust aandacht te schenken aan elkaar. Willem Zwartberg zei dan: ‘Overgave is over geven in liefde. Overgave laat zich niet veroveren’.
De opleiding ‘ De klank van liefde: Vakwerk’ start in september. Dit is een opleiding voor ervaren begeleiders. Voor nadere informatie, zie onze site of vraag een brochure aan: www.weisfelt.nl
