Werken met liefdesenergie. Richard Attenborough
‘Soms leven begeleiders als koppoters’, meende de begeleider. ‘Je kent die tekeningen wel. Ze praten en denken, maar voelen te weinig en dat schiet dus niet op. Soms zijn er begeleiders die hun kop verliezen. De kippen zonder kop. Ze doen en bewegen. Die denken te weinig’. Een deelneemster stak haar hand op. ‘Ik ben een koppoter’, meende ze. ‘Ik werk met lijven, ik heb een lijf, maar ik ben het niet’. Zachte woorden, in wanhoop uitgesproken. De begeleider zag een aantrekkelijke vrouw voor zich. Contact maar weinig nabijheid. Een goed telefoongesprek, maar wel uit het buitenland. ‘Schuif eens naar voren’, vroeg de begeleider. Ze zaten tegenover elkaar op de vloer, de kring eromheen. ‘Wat voor dier ben je?’, vroeg de begeleider. ‘Meerdere dieren’, antwoordde zij. ‘Niet te veel ineens’, reageerde de begeleider. ‘Het moet wel hanteerbaar voor me blijven. Kies er maar een’. ‘Ik ben een leeuwin’, besloot zij. ‘O nee!’, kreunde de begeleider. ‘Dat heb ik weer. Vrouwen kiezen ook altijd roofdieren’. Hij zuchtte diep. ‘Het is niet anders. Leeuwen leven in groepen, dus kies maar eens wat collega leeuwinnen uit’. Ze wees een viertal groepsgenoten aan, die gretig naar voren schoven. ‘In deze situatie lijkt het me verstandig dat ik me als mens iets terugtrek’, concludeerde de begeleider terwijl hij achteruitschoof. ‘Leeuwinnen, leer het lijf van dit welpje eens wat het betekent een leeuwenlijf te hebben. Geen woorden maar geluiden. Geen theorie maar daden. Ga je gang’.
Een wonderlijk tafereel ontwikkelde zich. De vrouwen kropen als leeuwinnen over de grond. Hun lijven rekten, strekten met dierlijke soepelheid. Het welpje kwam sluipend op ze af. Dan, plotseling, besprongen ze elkaar en er ontstond een liefdesgevecht. Grauwen, krabben en bijten. Bekkens die tegen elkaar aan dansten. Het was een worsteling die uiteindelijk eindigde in een erotische stilte. Een zacht grauw, een zucht, strelende handen, zegenende liefdevolle bevestigingen van ieder stukje van haar lijf, uiteindelijk verstillend in een diepe gezamenlijke ademhaling. Tijdens het werk van de troep had de begeleider een schijnbare microfoon in de hand genomen. ‘This is Richard Attenborough, commenting on his latest movie, The Lioness. Here you see how lions teach each other how to experience their bodies. As you can see, they are quite aware of themselves. They move around and enjoy their own movement. They like to show themselves to each other. They enjoy to use their power, their nails, their teeth, their sound. They are free of shame. They love to experiment. They very much enjoy their own sexual energy. You can see how they try and climb on each other. How they experiment. How they practice the movement of the pelvis. And you can see how they connect in unity, how their breath sounds like the music of love. How….. Let’s be very silent now…. They are falling asleep and awakening a lion is extremely dangerous….’
‘Heb je veroverd wat je kwam halen?’ vroeg de begeleider een paar minuten later aan de vrouw. Ze knikte stralend. ‘Helemaal’. ‘Blijven oefenen’, waarschuwde de begeleider. ‘Anders ben je voor dat je het weet weer een koppoter…
‘Richard Attenborough?’, grimaste een van de deelnemers. De begeleider knikte enthousiast. ‘Heb ik altijd al willen zijn. Dit was mijn kans!’ ‘En waarom dit commentaar?, vroeg een ander. ‘Leren met het lijf is de basis’, zei de begeleider. ‘De woorden zijn er om het hoofd te voeden. Anders krijg je de kip zonder kop’.
‘Wat kunnen we veel van dieren leren’, grinnikte een derde. De begeleider schudde bedroefd het hoofd. ‘Niet van leeuwen’, treurde hij. ‘Die zijn in een paar seconden klaar. Niets aan de hand. Heel teleurstellend. Niet verder vertellen!’
Annemiek Streng en Ninouk Hehenkamp organiseren een vijftal tweedaagse workshops over werken met liefdesenergie in groepen en organisaties. Deze trainingen worden door Piet Weisfelt gegeven. Als je overweegt deel te nemen aan deze trainingen, kan je contact opnemen met:
Annemiek Streng, annemiek@strengstories.nl, 06-21552586
