Werken met liefdesenergie. Mannenvuur.
‘Dat is geen leuke grap’, zei de begeleider. ‘Ik ben zelf heel goed in smakeloze moppen, maar dit is over de grens’. De stemming aan tafel sloeg om. Een vrouw haalde diep adem, het gesprek kabbelde voort en maakte een omtrekkende beweging rond verboden gebied.
De man meldde zich zodra het middagprogramma startte. ‘Waarom deed jij zo lullig aan tafel?’, vroeg hij. ‘Klasse dat je er meteen op terugkomt’, complimenteerde de begeleider hem. ‘Ik deed dat omdat jij aan het verkrachten was’. De man trok zijn wenkbrauwen in verbazing op. ‘Ik zal het je uitleggen’, ging de begeleider verder. ‘Met je grap ging je over de grens bij mannen en vrouwen. Je bevuilde ze. Dat is ook een vorm van verkrachting’. ‘Niet waar’, protesteerde de man. ‘Ik maakte alleen maar…’ ‘Kijk om je heen’, onderbrak de begeleider hem. ‘En kijk eens naar de mensen die bij ons aan tafel zaten’. De man keek rond en zag. ‘Ik wilde alleen maar…’, probeerde hij. ‘Zou het kunnen dat je alleen maar probeerde de leuke jongen te zijn?’, vroeg de begeleider. De man knikte heftig. ‘De leuke jongen die zichzelf als man wil bewijzen?’, vroeg de begeleider verder. De man dacht even na en knikte. ‘Eigenlijk wel’, bevestigde hij. ‘Het is een worsteling van veel mannen’, meende de begeleider. ‘Ze zijn zo bang voor wat er werkelijk in hun leeft, voor hun eigen vuur, dat ze het verstoppen achter haantjesgedrag. Omdat ze zo bang zijn voor hun eigen seksualiteit vluchten ze in verkrachtende energie. Van een gore mop tot een daadwerkelijke verkrachting’. ‘Dat zou ik nooit doen’, protesteerde de man. ‘Dat deed je aan tafel’, antwoordde de begeleider. De man viel stil. Uiteindelijk knikte hij. Hij keek de mensen om zich heen aan. ‘Mijn excuses’, zei hij. ‘De excuses zijn op hun plaats, maar dat is niet voldoende’, meende de begeleider. ‘Wat staat jou nu te leren?’
De man accepteerde de uitdaging. ‘Wat mij te leren staat? Je bedoelt mijn eigen seksualiteit? Mijn eigen vuur?’ ‘Dapper’, knikte de begeleider. ‘Je durft het aan waar de meeste mannen al afhaken. Hoe ervaar jij je eigen seksualiteit?’. ‘Ik heb een vriendin en we neuken samen’, antwoordde de man strijdlustig. ‘Er wordt in dit land heel wat afgeneukt om geen seksualiteit te hoeven ervaren’, reageerde de begeleider. ‘Maar mijn vriendin geniet er wel van’, protesteerde de man. ‘Vertel eens’, ging de begeleider verder. ‘Wat is voor jou het grootste geschenk van jullie seksualiteit? Is dat dat jij klaarkomt?’ De man keek naar binnen in zijn slaapkamer en schudde zijn hoofd. ‘Het grootste geschenk is dat ik ervaren kan dat zij geniet’, constateerde hij. De begeleider knikte. ‘Mannenvuur is dienend en gevend. Het is teder en kwetsbaar, want we hebben het gekregen om genot te brengen en het eigengenot te halen uit het genot van de partner. Als dat gevierd kan worden, zal het vuur gaan loeien en kan de man zichzelf in zijn eigen seksualiteit ervaren. Hij hoeft niets te bewijzen. Hij is een minnaar, geen verkrachter’.
‘Toch beschuldigde je me net van verkrachting’, aarzelde de man. De begeleider knikte. ‘Dat klopt’, zei de begeleider. ‘Wij mannen, en vrouwen trouwens ook, zijn vaak opgescheept met levenslessen over seksualiteit die niet kloppen. Wij moeten ons bewijzen. Wij moeten scoren. De vrouwen moeten ons verleiden en voor lustobject spelen om mee te mogen doen in de mannenwereld. Gelukkig leven we in een tijd waarin gezondere lessen geleerd kunnen worden. Er zijn genoeg vrouwen die vrouwen kunnen leren over het wezen van vrouw zijn. Er zijn genoeg mannen die mannen kunnen leren over het wezen van man zijn. Als we die lessen leren, is de weg vrij voor een werkelijke, liefdevolle seksuele ontmoeting’. ‘Om me te verhouden tot vrouwen moet ik leren van mannen?’, vroeg de man. De begeleider schudde het hoofd. ‘Om jezelf te leren kennen moet je het man zijn van mannen leren. Het is ons bekende motto voor hetero georiënteerde mensen: tanken bij het eigen geslacht, rijden met het andere’.
