Werken met liefdesenergie: de muziek van het verhaal
De groep zit in de kring. Wie heeft er iets te melden, te vragen of te delen? Het vaste startpunt van ieder dagdeel. ‘Ik wil een verhaal vertellen’, begon de man. ‘Toen mijn moeder ziek werd, in de war raakte en steeds banger werd, hebben we haar in huis genomen….’ En dan volgt het verhaal van de begeleiding van de laatste reis van zijn moeder. Een reis van een half jaar. Een reis langs de verwrongen door elkaar gegroeide familierelaties vergezeld door krijsende violen. Een reis over de kronkelende wortels van oud zeer. De trompetten schallen. De wanhopige schreeuw van de moeder die niet meer in staat is haar doodswens kenbaar te maken, klinkt door een dreun van onbereikbare eenzaamheid. Vastlopen tegen muren van onmacht, vlammende ruzies tussen de kinderen die de zorg niet willen delen, maar de dood vrezen te ontmoeten. En dan, uiteindelijk, het versterven. Niet meer eten, niet meer drinken. Wat is het lijden van de laatste paar dagen, afgezet tegen een lang leven? Het verhaal gaat door. De begeleider hoort de klank van zijn stem. Zwaar, monotoon, traag. Het requiem wordt afgespeeld, maar door de tekst dreigt de melodie verloren te gaan.
‘Wie wil, komt dichterbij en legt zijn hand op deze man’, onderbreekt de begeleider zijn verhaal. Als één man komt de hele groep overeind. De handen reiken en raken. De woorden verdwijnen en een diep snikken zingt door de ruimte. De man keert binnenste buiten. De vastgezette zwaarte wordt bevrijd in stromend verdriet. In het verdriet huilt de eenzaamheid van de man, die zijn moeder wegbrengt tot de drempel van de dood. En niemand die hem op deze weg kan volgen. ‘De moeder versterft terwijl de zoon verhongert’, constateert de begeleider. De voeding van liefde, de magie van de aanraking doet langzaam maar zeker zijn werk. Het snikken verstilt met een langzaam uitstervende strijk van de bas. Het is een lange tijd stil.
Als uiteindelijk iedereen weer in de kring zit volgt de nabespreking. De nabespreking is uiteraard niet gericht op de ervaring van de deelnemer, maar op het werk van de begeleider. ‘Je leert ons voortdurend dat we moeten werken op basis van een vraag van de client’, zegt een deelneemster. ‘Zonder duidelijke vraag is er geen doel om aan te werken. Als er geen vraag is, help je de deelnemer om tot een vraag te komen. Nu deed je dat niet. Waarom?’ ‘Ik hoorde geen vraag, maar een schreeuw’, antwoordt de begeleider. ‘Hoorde jij zijn schreeuw?’ Zij schudt verbaasd haar hoofd. ‘Zo zie je maar hoe kennis je doof kan maken’, gaat de begeleider verder. ‘Je kent het boekje heel goed: van klacht naar vraag, van vraag naar doel, van doel naar actie. Maar heb heel goed in de gaten: er is een verschil tussen klacht en schreeuw. Willem Zwartberg zei vaak, het woord beschrijft, de klank vertelt’. ‘En hoe hoor je het verschil tussen klank en schreeuw?’, probeert de deelneemster. ‘Door te werken met liefdesenergie’, reageert de begeleider. ‘Dat wil zeggen werken met professionele afstand en persoonlijke nabijheid. Kan je nu voelen hoe zijn verdriet het jouwe raakt?’
‘De klank van liefde, vakwerk’ is een opleiding die bestaat uit acht driedaagse workshops. De opleiding is bedoeld voor deelnemers die zich (verder) willen professionaliseren in het werken met liefdesenergie. De opleiding start in september. Belangstellenden kunnen zich informeren via onze site weisfelt.nl. Met een gratis kennismakingsgesprek kunnen we bezien af vraag en aanbod bij elkaar passen. Neem daartoe contact op met Piet Weisfelt: 06-51850274 of info@weisfelt.nl
