Werken met liefdesenergie. De handen vertellen.

‘Ik heb steeds ingewikkeldheden met mannen’, vertelde ze. ‘Bedoel je dat je bang voor ze bent?’ Ze aarzelde. ‘Eigenlijk wel’, zei ze. ‘Ik laat het niet merken, maar ik ben altijd op mijn hoede’. ‘Dan zitten we nu precies goed’, reageerde de begeleider. ‘Ik ben ook een man’. Ze keek hem aan. ‘Dat klopt, maar toen ik binnenkwam keek ik goed naar je ogen. Jij bent veilig’. ‘En die veiligheid is voor jou een geruststelling voor een basaal gevoel van onveiligheid?  Zij knikte. ‘Je vader?’, vroeg de begeleider. Ze knikte weer. ‘Ik was zijn lieveling. Mijn moeder was er jaloers op. Die moest mij niet’. ‘Was je zijn dochter of zijn vrouw?’, vroeg de begeleider. Het bleef een poosje stil. ‘Ik heb geen herinneringen. Van allebei wat schat ik. Als we als kinderen bij onze ouders in bed lagen, lagen ze allemaal tussen mijn ouders in. Ik lag aan de andere kant, naast mijn vader’. ‘Een klein meisje dat tegen het lijf van de vader de geuren van man/vrouw rook?’, vroeg de begeleider. Ze knikte met tranen in de ogen. ‘Ik zocht bescherming, koestering en dat kreeg ik ook van hem, maar er dreigde…’ Ze maakte haar zin niet af.

De begeleider legde zijn handen in een kom op zijn knieën. ‘Probeer het maar eens. Leg je rechter hand eens open met de rug naar beneden in mijn handen. Doe het heel langzaam heel bewust’. Heel langzaam bewoog ze haar rechterhand. Haar gezicht vertrok in een grimas. Haar linkerhand klauwde tegen haar lijf dat begon te trillen. Toen uiteindelijk haar hand de handen van de begeleider raakte, bleef haar arm de hand dragen. ‘Deze angst, diep van binnen, als je in contact bent met mannen?’, vroeg de begeleider. ‘Precies deze angst’, zuchtte ze. ‘Maar er is geen incest geweest. Dat zou ik mij herinneren’. ‘Energieën kunnen incestueus zijn’, wist de begeleider. ‘De angst anticipeert op wat zou kunnen gebeuren. De angst speelt in de wereld van een kind dat krachten ontmoet waar ze nog te klein voor is. Kan het zijn dat deze kinderangst je contact met mannen in de weg staat?’ ‘Dat is het precies’, antwoordde ze. ‘Dat is het precies’. Haar arm ontspande en voor het eerst rustte haar hand werkelijk in de handen van de begeleider.

‘Nu, voor het eerst, rust je hand’, zei de begeleider. Ze huilde zachtjes. ‘Dit is mijn diepste verlangen en mijn grootste angst’, bevestigde ze. Ze bleven een tijdje stil zitten. Dan begon haar hand te bewegen. De begeleider nam een hand weg. ‘Keer nu je hand eens heel rustig om’, zei de begeleider. ‘En voel, terwijl je het doet, het verschil tussen kind en vrouw’. Rustig draaide ze haar hand om als een lijf dat zich uitstrekt. Haar hand pakte zijn hand. Er kwam kracht in haar hand. Even later stoeiden twee handen terwijl ze elkaar aankeken. ‘Hoe is dit?’, vroeg de begeleider. ‘Heerlijk’, zei ze. ‘Zo wil ik leven. Ik houd van spelen en dansen’. ‘De volwassen vrouw’, constateerde de begeleider. De handen lieten elkaar los. ‘Een bang kind en een volwassen vrouw’, peinsde ze.

‘Het bange kind zal er altijd zijn en de volwassen vrouw evenzeer’, stelde de begeleider. ‘Maar nu ik mijn angst begrijp, kan ik het kind geruststellen en genieten van de mensen die ik ontmoet’, antwoordde ze. Ze keek tevreden naar  haar hand en draaide de hand een paar maal met de rug naar beneden en de rug naar boven. ‘Heb je wat je kwam halen?’, vroeg de begeleider. ‘Meer dan dat’, antwoordde zij.

Op 29, 30 november en 1 december geven wij de workshop groepsdynamica: de pathologie in het systeem. We hebben nog een enkele plek beschikbaar. Informatie kan je aanvragen bij ninouk@ninouk.nl

Op 10, 11 en 12 december geven wij de workshop Lijven Lezen. Daarvoor is nog een enkele plek beschikbaar. Voor nadere informatie: zie onze site.