Ons logo is het beeld van de wijze. Hij is van alle tijden en alle culturen. Altijd en overal is liefde het belangrijkste richtinggevende begrip geweest. De wijze verwoordt het universele weten van de wetten van de liefde. Het is aan ons dit weten in praktijk te brengen. Dat noemen we visiegericht werken.
‘Toen ik hem leerde kennen, leefde zijn vrouw nog. Hij bracht vrijwel al zijn tijd door in het ziekenhuis. Ik ving zijn kinderen op en hield het gezin draaiende. Ik stopte de kinderen in bed en ving hem op als…
‘Dat wordt blazen’, dreigde de begeleider. Ze blies uit alle macht. ‘Ik heb nooit echt met plezier gewerkt. Allerlei baantjes heb ik gehad. Ik wilde altijd voor mezelf beginnen. Het is er nooit van gekomen. Ik bleef steeds hangen in…
'...en dan gaat de telefoon en dan durf ik niet op te nemen. Ik sta stijf in paniek. Weer mensen die wat van me willen en die ik niet teleur mag stellen. Ik mag niet weigeren, ik moet opnemen….’ De…
Bij de lunch kwam ze even naast de begeleider zitten. ‘Ik moet vandaag eerder weg’, deelde ze mee. ‘Het kan niet anders. Ik stik in het werk en ik ben doodmoe. Ik moet tijd vrijmaken om alles rond te krijgen’.…
Onderuitgezakt zat hij tegenover de begeleider. Hij had een moderne versie van het verhaal van Job. Een succesvolle man die zich had opgewerkt in het leven. Van een Haags schoffie tot een goede docent. Van een slechte leerling in het…
‘Dit werk, de nabijheid, de lichamelijkheid. Ik ben er zo bang voor’. Ze meldde zich met een trillend lijf betraande ogen. Haar lijf kromp. ‘Zet rechts van je nu eens het kleine meisje neer dat je ooit was. Zet links…
Aarzelend knikte de man. Hij wilde iets onderzoeken. ‘Heb ik haar bedrogen?’, vroeg hij. ‘Vertel op’, suggereerde de begeleider. De man begon. ‘Ik heb nu een aantal maanden een relatie gehad met een vrouw. Ik heb haar verteld dat ik…
‘Ik ben zo vaak bang’, vertelde ze. ‘Zelfs in deze kring ben ik bang. Als er onbekenden zijn, ben ik bang. Pas na anderhalve dag voel ik me vrij om weer echt mee te doen met wat hier gebeurt. Ik…
‘Open deze bijeenkomst eens met je naam en een zin over iets waar je dankbaar voor bent’, was de opdracht van de begeleider. Zo blijven namen makkelijker herkenbaar en kan ieder groepslid zijn plek innemen in de kring. Namen klonken,…
De man was een zeiler. Zeilers hebben zo hun eigen taal. 'Ik zit vast', zei de man. ‘Schuif maar naar voren. We zullen wel zien waar het schip strandt’, zei de begeleider. Werk met een vraag en nooit met een…
© Weisfelt 2016-2023
