Werken met liefdesenergie: de heilige en de heks
‘Ik begin een hekel aan mezelf te krijgen’, zuchtte ze. ‘Hier kan ik ontspannen, plezier hebben. Maar eigenlijk ben ik op een nare manier keurig. Alles moet netjes, verantwoord. Ik weet steeds hoe het hoort. Ik ben schijnheilig’. ‘Dat laatste klopt niet’, reageerde de begeleider. ‘Niet schijnheilig. Je doet niet aan bedrog. Maar verder ben ik het wel met je eens. Ben je altijd zo gladgestreken geweest?’
Ze schudde haar hoofd. ‘Vroeger was ik het tegendeel’. ‘Beschrijf eens wie je vroeger was’, vroeg de begeleider. ‘Feesten, drugs, verboden dingen doen, seks…’ ‘Dat klinkt redelijk hekserig’, vond de begeleider. ‘Dat was ik ook’, knikte ze. ‘Een heks’. ‘En de heks is verjaagd, maar wil terugkomen’, meende de begeleider. ‘Kijk maar eens om je heen, kies eens een vrouw uit met voldoende heksen energie. Dat kan in deze kring toch niet zo moeilijk zijn…’ Ze wist het meteen: ‘Jij’. ‘Wil je helpen?’ ‘Ja’ ‘Kom er maar bij staan’. De vrouw kwam overeind. Ze had haar bezem thuisgelaten, maar de rest was aanwezig. ‘Uit elkaar’, commandeerde de begeleider. ‘Jullie blijven binnen de kring, sorry ik bedoel de ring. Uit elkaar!’
‘Dames en heren’, kondigde de begeleider in het midden van de kring aan. ‘Hier voor jullie zien jullie de strijd tussen de heks en de heilige die vroeger heks was. Het wordt een bijzondere strijd tussen twee kampioenen. Aan de linker zijde ziet u de heilige, kampioen van de laatste jaren. Rechts van u ziet u de heks, vermomd als vrouw’. In dit gevecht zijn er twee overwinnaars of twee verliezers. Deze strijd duurt zo lang de muziek speelt’. Een paar seconden zoeken op de computer en daar klonk ‘ the winner takes it all’ in de ruimte.
De eerste seconden keken de beide vrouwen elkaar verward en verbaasd aan. Maar al snel kwam de heks in beweging. Ze danste naar de heilige toe en prikte met haar vinger, waar ze haar raken kon. Korte injecties van energie, tartend, uitdagend. Aarzelend probeerde de heilige haar weg te duwen. De heks draaide om haar heen, glanzende ogen, een brede lach. Haar lijf leefde op. Haar handen gingen over haar lijf en tastten naar het lijf van de heilige. Ze greep een borst vast. Haar handen woelden door het haar van de heilige. Er was geen ontsnapping mogelijk. Ze liet de heilige weer los, wervelde rond in de kring, draaiend, verleidend. En dan, onverwachts sprong ze weer toe en greep de heilige vast. Huilend probeerde de heilige haar van zich af te houden, maar zonder succes. In de machteloosheid groeide het verzet en in het verzet de strijdlust. Uiteindelijk grepen ze elkaar vast. Lijf vond lijf. Handen gingen over de rug, de billen, de borsten, de schouders. De heftige worsteling werd al snel rustiger. De tranen verstilden in een voorzichtige lach. De felheid werd weg gestreeld. Uiteindelijk stonden de beide vrouwen in een verstilde omhelzing met een zachte fluistering in het midden van de kring. Minnaressen, terug van weg geweest. De laatste noten van ‘the winner takes it all’ werden door de begeleider langzaam weggedraaid.
De begeleider liep naar het midden van de kring, greep van iedere vrouw een hand en tilde de armen omhoog. Vanuit de kring klonk applaus. ‘De heks kan wel wat ethiek gebruiken’, fluisterde de begeleider. ‘En de heilige heeft wel wat lust nodig. Zorg dat ze elkaar niet meer vergeten’. Ze knikten beiden met de non verbale boodschap van ‘laat ons met rust’
‘En nu weer in de kring zitten’, zei de begeleider na een poosje. ‘Anders mogen jullie straks kiezen tussen kruis of brandstapel’.
