Werken met liefdesenergie. De laatste minuut
Daar zaten ze tegenover elkaar. Twee jonge mensen die veel van elkaar hielden, de nabijheid verlangden, er naar tasten en vaak in het niets grepen. Dan kwamen heftige verwijten, geboren uit de diepe angst voor eenzaamheid. ‘Dan zoek ik je’, huilde ze, ‘je bent er wel, maar ik kan je niet bereiken. Je bent er niet echt!’ Paniek golfde in haar stem. ‘Ik ben bij mijn eigen gedachten’, antwoordde hij. ‘Ik voel zo vaak dat ik niet mezelf kan zijn’. ‘Vertel je partner eens wat er dan van binnen gebeurt’, suggereerde de begeleider van een afstandje. ‘Dan sta ik met mijn rug tegen de muur. Dan wil ik alleen maar weg. Dan word ik hard’. Zijn stem klonk als de piepende deur van een vrieskast. ‘Dat voel ik’, reageerde zij. ‘Dan weet ik dat als het er echt op aan komt, als ik op de bodem van de put zit, dat jij er niet voor me zal zijn’.
‘Weet je wat?’, zei de begeleider, ‘als de man nu eens zijn stoel omkeert en met zijn rug naar de vrouw toe gaat zitten’. De man draait zijn stoel om en gaat zitten. Na een minuutje vroeg de begeleider: ‘en hoe is dit?’ ‘Heel geruststellend’, reageerde zij. ‘Ik kan het heel goed hebben als hij geen aandacht voor me heeft. Als ik maar weet dat hij uiteindelijk zijn stoel weer zal omkeren’. ‘En de man?’ ‘Niet zo makkelijk’, bekende hij. ‘Ik voel de ogen in mijn rug. Ik voel me tekort schieten. Ik voel verplichtingen die ik niet kan waarmaken’. ‘Keer je maar weer om’, zei de begeleider. Daar zaten ze weer tegenover elkaar. De begeleider ging verder: ‘Een die zich tot verplicht voelt om er volledig voor de ander te zijn en dat niet kan waarmaken. De ander die vreest in de steek gelaten te worden als het er echt op aankomt. Dat is elkaar lastigvallen met persoonlijke thema’s’. ‘Zo haken we in elkaar’, concludeerde zij. ‘En maken we het erger’, bevestigde de man. Het was een tijdje stil. Ze zaten tegenover elkaar. Van binnen werd er hard gewerkt. Dat gaat soms ten koste van de interactie. Soms scheelt dat misverstanden.
‘Zomaar’, vroeg de begeleider na een tijdje, ‘hebben jullie het er al eens over gehad hoe je afscheid van elkaar gaat nemen als er een van jullie dood gaat?’ Ze keken verbaasd op. Nee dat was nog geen onderwerp van gesprek geweest. ‘Niet erover praten, gewoon doen’, commandeerde de begeleider. ‘Speel het maar uit. Jullie laatste minuut’. Zij probeerde nog een vraag te stellen, maar de begeleider onderbrak haar: ‘gewoon doen’.
De man stond op. Hij pakte de hand van zijn vrouw, trok haar uit de stoel en legde haar op de grond. Hij ging haaks naast haar zitten en legde haar hoofd in zijn schoot. Hij boog over haar heen, streelde haar lijf, en fluisterde woorden van liefde, heilige relikwieën om mee te nemen op de reis die je alleen te maken hebt. Zij reikte haar armen om hem heen, fluisterde het afscheid in uiterste nabijheid. Ontroering klonk in een ongezongen duet. ‘Jullie zijn ver over tijd’, zuchtte de begeleider om ze weer terug in de werkkamer te brengen. Dan zitten ze weer tegenover elkaar. ‘Verplichting?’, vroeg de begeleider. ‘Natuurlijk niet’, zei hij verbaasd. ‘Alleen op de bodem?’, vroeg hij. ‘Samen tot op de drempel’, zei ze, intens gelukkig. ‘Nog vragen?’ ‘Nee, geen vragen meer’.
Zeer aanbevolen: Bewust Opvoeden en Begeleiden. ISBN: 978-94-6443-430-9 Geschreven voor de omgang met kinderen van 0 tot 12 jaar. Een glashelder boek over hoe je als ouder en partner een basisfundament voor je kind kunt bouwen én voor je gezin. Dat maakt dit boek zo uniek. Krachtig in de eenvoud, een aanrader voor alle belangrijke volwassenen in het leven van een kind. Te bestellen bij bol.com
Tenslotte: Er zijn nieuwe activiteiten gaande om de ethiek van ons werk meer onder de aandacht te brengen. Daartoe is De Werkplaats Ethiek opgericht. Als je belangstelling hebt, kijk op onze site onder het kopje ‘wie zijn wij’ naar De Werkplaats Ethiek. Een driedaagse workshop over ethiek wordt aangeboden op 7, 8, 9 november 2022. Zie info@ weisfelt.nl.
