Werken met liefdesenergie. Aan de rand.
De vrouw meldde zich aan met de volgende woorden: ‘Gisteren toen je met de kleine groep aan het werk was, ben ik eruit gestapt en gaan zitten. Voor mij was dat wel goed, maar ik weet niet of dat akkoord voor de anderen was’. De begeleider herinnerde zich de situatie. Een aantal vrouwen in een kring, rond een deelneemster die gewiegd werd. Het kind in de veilige bescherming van moederenergie. De deelneemster die uit de kring stapte en ging zitten. Hoe bedreigend kan nabijheid zijn? ‘Waarom zou het ertoe moeten doen wat de anderen ervan vinden?’, reageerde de begeleider. ‘Als het jouw keuze was om eruit te stappen en te gaan zitten, prima toch? Je bent hier niet om de goedkeuring of afkeuring van je groepsgenoten te krijgen’. De vrouw bleef even stil. ‘Ik weet niet wat ik moet vragen’, antwoordde zij in een haastige terugtrek beweging. ‘ik zit beter aan de rand’. ‘Met die woorden ga je in het midden van de kring zitten’, constateerde de begeleider. ‘Schuif maar naar voren’.
Daar zaten ze midden in de kring. Grote angstogen keken de begeleider aan. ‘Sluit je ogen maar’, zei de begeleider, ‘volg je angst maar naar je verleden’. Even zat ze stil. De tranen gingen stromen. ‘O nee toch, niet dat weer’, kreunde ze. ‘Hou je ogen maar dicht, dan kan je beter in je verleden zien. Ik houd je handen vast dan kan je voelen dat je hier bent. Je bent in het hier en nu en je kijkt naar het verleden’, zei de begeleider. Ze schudde al huilend heftig haar hoofd. ‘Dat kan niet waar zijn. Dat speelt niet meer’. ‘Soms dringt het onbewuste het verleden op in het heden’, reageerde de begeleider. ‘Wat zie je?’ ‘Mijn vader en mijn moeder zijn wanhopig en woedend. Ze willen mijn zus slaan. Ik vang de klappen op’. ‘En wat vertelt dat beeld?’, vroeg de begeleider. ‘Mijn zus was thuis niet te handhaven. Ik moest haar op het goede pad houden. Zij was mijn verantwoordelijkheid. Zij maakte zich overal onmogelijk. Ik zorgde ervoor dat we zo min mogelijk opvielen’. ‘Je verstoppen aan de rand van de wereld?’, vroeg de begeleider. Ze knikte heftig. ‘Kom maar terug naar het hier en nu. Kijk maar eens om je heen’. Ze keek om zich heen en zag stille aandacht en betrokkenheid. ‘En nu zit je niet aan de rand, maar in het midden’, constateerde de begeleider. ‘Hoe voelt dat?’ ‘Ik ben verschrikkelijk bang’, fluisterde ze. ‘Het is jouw keus’, zei de begeleider, ‘om je angst te gebruiken zoals je geleerd hebt: te vluchten voor de aandacht. Je kan ook kiezen de angst te verduren en te ervaren wat er voorbij die angst gebeurt. We gaan het eens proberen’. Op het teken van de begeleider begon de groep om haar heen naar voren te schuiven. Haar lijf trilde als een riet, maar ze bleef zitten. Handen reikten uit en raakten haar aan met een zachte streling. Woorden van nabijheid zongen rond. Een geschreeuwde snik ging over in zachtjes huilen. Na enige tijd zei ze zachtjes: ‘O, wat heerlijk. Dit kan toch niet. Is het echt voor mij? Dank je wel, dank je wel’. ‘Vanaf dit moment heb je een keuze’, zei de begeleider 300 eeuwig durende seconden later. ‘Je kunt vluchten naar de rand van de wereld en je kan voorbij de angst naar voren schuiven in de ontmoeting’.
‘Toch heb je haar wel geforceerd’, zei een van de deelnemers bij de nabespreking. ‘Goed waargenomen’, bevestigde de begeleider. ‘Ik heb haar geforceerd door haar zonder vraag in het midden uit te nodigen. Ik heb haar geforceerd door de groep op haar af te sturen op het moment dat ze heel bang was. Je zou zelfs kunnen zeggen dat dat een ethische fout was. Autonomie is immers een van onze uitgangspunten. Aan de andere kant: soms moet een kind geforceerd worden een spruitje te eten, voor ze het lekker gaat vinden’.
Onze nieuwe opleiding ‘Professioneel werken met liefdesenergie’ is een vakopleiding voor coaches, begeleiders, adviseurs en trainers. Je leert liefdesenergie ervaren en ermee werken. De opleiding is direct praktijkgericht. Alle informatie vind je op onze site: weisfelt.nl
