Werken met liefdesenergie Ontmoet me op de plaats waar ik ben
Het was in een workshop over autonomie. De groep had een goede start gemaakt: een schoonmaak oefening, een kennismakingsronde, persoonlijke doelen formuleren, veel beweging. Het blijft verbazend hoe snel een aantal mensen die elkaar vreemd zijn in een ochtend tot een groep groeit.
Een deelneemster lijkt uit de boot te vallen. Ze zit in de kring met de handen in elkaar gevlochten achter haar nek. Als ze rechtop zit, lijkt ze daardoor groter dan ze is, maar de meeste tijd zit ze voorovergebogen, ineengedoken met haar ogen naar de grond. Als ze wordt aangesproken kijkt ze op, maar al snel keert ze terug in de stand van de verschrompeling. Haar stem wordt zacht en onverstaanbaar. De begeleider gaat op zijn rug liggen en schuift naar haar toe, uiteindelijk met zijn hoofd tussen haar benen. Zo kan hij haar in de ogen kijken, zo kijkt ze naar beneden kijkend in zijn ogen. ‘Hallo daarboven’, groet de begeleider. ‘Is het erg eenzaam daar?’ Ze kijkt verbaasd naar beneden. ‘Ik ben gewoon met mezelf bezig’, antwoordt ze. ‘Een mooi streven, maar het dwingt ons wel tot een wat idiote positie’, reageert de begeleider. ‘Wat vertel je aan je omgeving door het op deze manier te doen?’ ‘Blijf van me af. Ze moeten van me afblijven’. ‘Maar zo bereik je het tegendeel van wat je wilt’, zegt de begeleider. ‘Met deze houding vraag je erom onthoofd te worden. Hoe vaak is je kop er al afgehakt?’ ‘Vaak’, antwoordt ze. De begeleider steekt heel langzaam zijn handen uit en pakt haar hoofd vast. Hij trekt haar hoofd iets omlaag en geeft haar een kus op het voorhoofd. Dan brengt hij haar hoofd weer omhoog. Stille tranen vullen haar ogen. ‘Het regent’, constateert de begeleider. ‘Voor je het weet gaat je neus ook nog lekken. Vind je niet dat het tijd wordt om gewoon tegenover elkaar te gaan zitten?’ Ze komen overeind en zitten tegenover elkaar. Ze kijken elkaar lang aan. Dan zegt ze: ‘Jij bent de eerste die me ontmoet waar ik ben’. ‘Dat geloof ik graag’, zegt de begeleider, ‘want jij bent de laatste die de ontmoeting aangaat’. Zij knikt. ‘Ik heb er zo mijn redenen voor’, antwoordt ze. ‘En nu doe je met je woorden precies het zelfde als je net met je lijf deed’, antwoordt de begeleider. ‘Je trekt je terug in je hol en vraagt erom uitgerookt te worden. Ik ben bij je gekomen om je naar de openlucht te brengen, niet om met je in je hol te blijven. Zullen we nu aan de slag gaan?’
En dan volgt het verhaal van een mens die vertelt over een wereld van geweld. Zij vertelt hoe stilzitten en verduren de enige manier leek om te overleven. In haar verhaal ontdekt ze verlangen en strijdbaarheid. Aan het eind van de workshop zit ze kaarsrecht op. ‘Hoe kwam je daar nou op’?, vroeg een deelnemer in de professionele nabespreking. ‘Van Willem Zwartberg’, mijn leermeester’, antwoordde de begeleider. ‘Willem zei vaak: ontmoet je cliënt waar hij is, maar help hem van die plek weg te gaan’.
Op 12, 13, 14 december 2016 geven wij de workshop ‘ bionnenste buiten spelen’. Deze workshop is de vierde van de 8 workshops van onze nieuwe opleiding De klank van liefde: Vakwerk. De workshops kunnen los van elkaar gevolgd worden. Voor nadere informatie, zie onze site www.weisfelt.nl
