Werken met liefdesenergie. Tante Jetje.

Daar zat een jonge vrouw. Een koekoeksjong, uit het nest gekegeld. Ze had zichzelf goed gered. Ze had een eigen leven opgebouwd, een gezin, een eigen bedrijf. Niets te klagen, maar de ontmoeting met haar ouders kwam niet van de grond. Ze kreeg het verwijt dat het aan haar lag, dat ze hun teleurstelde. Boosheid was verboden, het gesprek werd ontweken, de boodschappen werden via derden doorgegeven.

‘Een moderne spionage roman’, meende de begeleider. De ouders ontwijken het contact en juist daardoor zit de dochter gevangen in de relatie. Ze herkende het meteen. ‘Hoe kom ik daaruit?’ zuchtte ze. ‘Door te zeggen wat je te zeggen hebt’, antwoordde de begeleider. ‘Wat zou je willen zeggen?’ ‘Ze hebben me al als klein kind laten vallen’, begon ze. De begeleider hoorde haar stem verder kabbelen. Het bleke gelaat, de wegkijkende ogen, het verstrakte lijf, vastgezette middenrif, geblokkeerde adem. ‘Zij hebben je laten vallen en jij zit te liegen’, constateerde hij. Ze keek geschokt op. ‘Liegen? Ik…’ ‘Niet je woorden’, onderbrak de begeleider haar, ‘maar je energie. Je bent razend op ze en je houdt je boosheid binnen. Zo houden jullie elkaar gevangen in  de contactloosheid’. Ze schrok, maar herkende de situatie.

‘Tijd voor tante Jetje’, meende de begeleider. Hij nam een groot kussen op uit de hoek van zijn werkkamer en legde dat tussen hun in. ‘Jij met je vuisten op het kussen’, sommeerde de begeleider. ‘Ik geef jou de boodschappen die je van je ouders hebt gekregen en jij beantwoordt ze zonder te liegen, maar met wat er van binnen leeft’. Daar zaten ze, aan weerszijden van het kussen.

‘Jij bent een teleurstelling’, begon de begeleider.’ Wat wil je terug zeggen?’ ‘Ik ben een goed mens’, aarzelde ze. ‘Je woorden spreken de waarheid, je energie liegt’, meende de begeleider. ‘Gebruik je stem en je vuisten’. Haar stem fluisterde iets luider en haar handen aaiden het kussen. Minuten lang gingen de zinnen heen en weer. ‘Jij bent een teleurstelling’. ‘Ik ben een goed mens’. De stemmen werden luider en schreeuwden uiteindelijk op volle kracht. De vuisten roffelden op het kussen. ‘Stop’, zei de begeleider uiteindelijk. ‘Hoe voelt dit?’ Daar zat ze met een rood aangelopen gezicht, diepe ademhaling, in een wolk van energie. ‘Dit voelt bevrijd’, aarzelde ze verbaasd. ‘Dit bevrijdt je van je leugen’, meende de begeleider. ‘We gaan verder. Je krijgt nu het volle programma’. De stellingen werden opnieuw betrokken. ‘Je mag niet boos zijn’ werd beantwoord met ‘ik ben woedend’. Dezelfde uitwisseling volgde met steeds weer toenemende kracht, razende vuistslagen en uitgeschreeuwde woede. ‘En hoe is dit?’, vroeg de begeleider. Ze moest even hijgend op adem komen. ‘Ik wist niet dat ik dit kon’, zuchtte ze. ‘Dit is heerlijk’. ‘De volgende ronde’, zei de begeleider. Nog meerdere rondes volgden. Uiteindelijk kwamen de laatste zinnen tegenover elkaar te staan: ‘de lieve vrede’ tegenover ‘echt contact’. Werken met boosheid geeft vaak verbazend veel energie. Onverwacht veranderde ze de oefening. Schreeuwend pakte ze het kussen op en wrong het uit de handen van de begeleider die het op de grond probeerde te houden. Ze smeet het aan de kant. De begeleider en de vrouw zaten tegen over elkaar op hun knieën. ‘Echt contact!’, schreeuwde ze. En meteen hield ze haar adem in. ‘Echt contact’, knikte de begeleider.  ‘Dit voelt wel heel erg….’. aarzelde ze. ‘Niet liegen’, verweet de begeleider haar. ‘Je wil toch zeggen: dit voelt wel heel erg kwetsbaar?’ Ze knikte. ‘Nu voel ik jou en je raakt me niet eens aan’. De begeleider knikte terug. ‘Dat ervaar ik ook’, zei hij. ‘Echt contact is heel kwetsbaar. Die kwetsbaarheid durf ik alleen maar aan als ik ook mijn  boosheid en mijn kracht mag kennen.  Zo niet, dan komt het als dit kussen tussen ons in te staan. Liefde en boosheid zijn twee kanten van dezelfde munt. Ik weet niet of dit helpt in contact met je ouders, maar in ieder geval helpt het voor het contact met jezelf’. Ze omhelsde de begeleider. ‘Zonder dat is er met niemand contact’, reageerde ze.

In de deuropening keerde ze zich om. ‘Tante Jetje?’, vroeg ze, ‘waarom tante Jetje?’ ‘Dat is haar naam’, antwoordde de begeleider. ‘O’, zei ze tevreden en stapte naar buiten.

Voor de supervisiedag van 4 maart is en plek vrijgekomen. Als je belangstelling hebt, kan de daar gebruik van maken. Alle informatie vind je op deze site: weisfelt.nl

Voor de workshop the wounded healer, 15, 16,17 april, is een plek vrijgekomen. Alle nadere gegevens vind je op onze site: weisfelt.nl

Op 2, 3, 4 september 2024 geef ik een nieuwe workshop: Omgaan met weerstand. Iedere mensenwerker kent het wel: de kracht van verandering roept de tegenkracht op om te behouden wat verloren dreigt te gaan. In deze workshop leren deelnemers over het judo van begeleidingswerk: kracht en tegenkracht met elkaar laten samenwerken om de gestelde doelen te bereiken. In deze workshop leer je helpend judo. Alle nadere gegevens vind je op onze site: weisfelt.nl

In het komende cursusjaar geven we opnieuw de opleiding ‘Hoe heb ik je lief’. Deze opleiding staat open voor ervaren begeleiders die zich willen scholen in het begeleiden van mensen op het gebied van intimiteit en seksualiteit. Alle gegevens vind je op onze site Weisfelt.nl