Werken met liefdesenergie De Schipper
Hij was een succesvolle leider. Zijn afdeling liep als een trein. Hij werd gewaardeerd door boven – en ondergeschikten. Zoals bekend is succes geen garantie voor geluk. Maar al te graag ging hij in op het verzoek de leiding over te nemen van een afdeling die vastliep in allerlei onderlinge conflicten. De vorige leidinggever had zich teruggetrokken. Hij zou de plek innemen.
Hij kwam terecht in een slangenkuil. Waar samenwerking in een groep wordt ondermijnd door conflicten met lang vergeten oorzaken wordt het gesprek lastig. Wanneer er vuil spel gespeeld wordt omdat men het vertrouwen in fair play verloren is, lijken dingen onbespreekbaar te worden. Hij deed zijn best. Hij probeerde contact te maken. Hij trachtte de stoep schoon te vegen van de resten van het verleden. Hij ging op zijn strepen staan. Toch kwam hij niet verder. De onbespreekbare stroperigheid bleef heersen. Hij ervoer zijn falen.
Daar zat jij in de kring met de vraag ‘wat doe ik fout?’ Hij wist zelf meteen al een hele lijst. Die stond keurig genoteerd op het papier dat hij meegenomen had in de kring. Hij las het voor als een schuldbekentenis. ‘Wat heb je zo goed gedaan dat je op deze plek terecht bent gekomen?’, vroeg de begeleider. Eerst wat verbaasd door de onverwachte afslag begon hij te vertellen. Daar zat hij rustig, stevig, een man vol zelfvertrouwen, totaal anders dan de angstige onzekerheid waarmee hij zijn vraag had gesteld.
‘Als je de man die nu spreekt een naam geeft?’, vroeg de begeleider. ‘De Schipper’, antwoordde de man zonder aarzelen. ‘Zeiler?’ ‘Klopt’. ‘En nu je vraag’, zei de begeleider. ‘Zoek je een antwoord op zijn vraag vraag of zoek je een rondje zelfkastijding?’ Er volgde een kort verhaal vol zelfverwijt. Zijn woorden sabelden hem neer. ‘Deed je vader dit vaak?’, vroeg de begeleider. ‘Altijd’, antwoordde hij. Zijn handen verkreukelde het papier vol zelfverwijt en gooide het weg. ‘Breng nu dit papier eens naar de Schipper’, suggereerde de begeleider. Die is tenslotte uit dat propje gegroeid. De man ging mee met de personificatie. De tranen stonden in zijn ogen toen hij het propje in de handen nam. ‘Het had een hoop gescheeld als dit kind geweten had dat jij uit hem zou groeien’, zei de begeleider. Meer tranen. ‘Vanaf nu hoeft hij niet meer bang te zijn’, zei de Schipper. ‘Neem die ervaring mee naar je werk’, zei de begeleider.
In de nabespreking staat het werk van de begeleider centraal. De ervaringen van de cliënt worden niet besproken om het gevaar dat de begeleiding nog eens wordt overgedaan. ‘Patient fucking’ noemen de Amerikanen dat. De professionele vragen en antwoorden scherpen het leerproces van alle betrokkenen.
‘Waarom niet dieper ingaan op de kwetsbaarheid van het kind?’, vroeg iemand uit de kring. Hij zweeg even en gaf zelf het antwoord: ‘Zijn vraag was een vraag over zijn werk. Daarom ging je meer naar zijn kracht dan naar zijn kwetsbaarheid’. De begeleider knikte. ‘Het kan heel belangrijk zijn om stil te staan bij de pijn’, zei hij. ‘Een goede regel is daar: zoveel als nodig, maar niet meer dan strikt noodzakelijk. Mijn leermeester Willem Zwartberg sprak over het gevaar van ‘vastlopen in het moeras van het verleden’. Begeleiders zijn vaak ‘wounded healers’. Dan loop je het gevaar teveel bij de pijn te blijven en daarmee afhankelijkheid te creëren. Met het opruimen van oud zeer kan je je leven lang bezig blijven…..’
‘Ik hou liever roer’, zei de Schipper vanuit de kring. ‘Het barst van de klippen’, antwoordde de begeleider. ‘Daarom neem ik het roer weer in handen’, knikte de Schipper.
Op 21,22,23 april is er de workshop Lijven Lezen. Deze workshop wordt ook gebruikt als een kennismaking met onze nascholingsopleiding: De klank van liefde: Vakwerk. Alle benodigde informatie tref je aan op de site www.weisfelt.nl
