Werken met liefdesenergie De drie geesten
De reis door de leegte. De meeste mensen kennen deze reis wel. Soms slaat het leven je zo hard om de oren dat het je duizelt. De vertrouwde zekerheden vallen weg. Je lijkt geen houvast meer te hebben aan de dagelijkse werkelijkheid. Je zakt weg in de duisternis en je eindigt op de bodem van de put. Er lijkt geen uitweg… De reis door de leegte. Soms vallen de innerlijke zekerheden weg. Je lijkt het contact met jezelf te verliezen. Je doorziet de gevoels – en gedachtenconstructies van je eigen ego. Er lijkt niets over te blijven van wie je was. Je eindigt op de bodem van de put…. Op de bodem van de put wachten je drie geesten. Ze hebben voor ieder mens een eigen gezicht en zijn een zelfde wezen: de verveling, de radeloosheid, de eenzaamheid.
Daar, in een oefening, zit een man, opgesloten in zijn eigen wanhoop. Naar binnen gekeerd, niet in staat om vanuit zijn duistere binnenwereld om zich heen te kijken. Om hem heen zitten de drie mensen die de verveling, de radeloosheid en de eenzaamheid vertegenwoordigen. Hoe meer hij zich in zijn binnenwereld terugtrekt, hoe feller ze hem bestoken. ‘Ken je mij?’, fluisteren ze dringend. ‘Waarom ontloop je mij? Heb je me ooit werkelijk ontmoet? Weet je het geschenk dat ik je wil brengen?’ De man zit versteend. Hij worstelt om zijn innerlijke gevangenis te behouden. Ik zie zijn worsteling in de oefening. Ik zie zijn levensworsteling van al zoveel jaren. Het lijden in de worsteling om het lijden te ontlopen…..
Dan, uiteindelijk breekt zijn verzet. Een aarzelende hand reikt uit naar de geest van de eenzaamheid. Dan heeft hij greep. Met een schreeuw trekt hij de eenzaamheid naar zich toe en hij ontvangt in een omhelzing de liefde die hij zo lang ontlopen had. De tranen stromen. Hij huilt als een wolf. Zijn arm strekt zich uit naar de radeloosheid. Een hand vat zijn hand en rustig beweegt de radeloosheid naar hem toe. Nu wordt het verdriet stiller. In zijn oor fluistert de radeloosheid een weten van loslaten en overgave. Zijn lijf ontspant van de verkramping die hem zo lang in de greep had. Dan tast hij naar de verveling. Een directe beweging, waarmee hij de cirkelgang van piekeren en tobben loslaat. De verveling vertelt hem van bestemming, richting en doel. De geesten van de duisternis omhelzen de man en brengen hem dat sprankje licht en dat vleugje hoop dat een mens nodig heeft om tot een nieuwe beweging te komen. De man ervaart een richting waardoor de leegte een ruimte wordt….
Een poosje later. Er zit een andere man in de kring. Zijn adem is vrijer, zijn gezicht meer ontspannen, de kaken lijken smaller. Zijn energie kleurt zachter. Als het zijn beurt is vertelt hij over zijn reis. De metalen klank van zijn stem is verdwenen. ‘Ik voel me een nieuw mens’, vertelt hij. ‘Nu pas begrijp ik wat ik mezelf heb aangedaan. Ik kan het nog niet geloven. Hoe wist je dat dit zou gebeuren?’ ‘Van Willem Zwartberg’, zei de trainer. ‘Willem leerde ons de wanhoop te omhelzen en te ontkleden. Als de wanhoop is ontkleed tot zijn naakte aard kan je de hoop ervaren. Dat wat we ten diepste vrezen brengt ons vaak wat we het meeste nodig hebben’. ‘Simpel toch?’, zei Willem dan.
Het komende cursusjaar geven wij de opleiding De klank van liefde: Vakwerk. Dit is een opleiding waar je professioneel leert werken met liefdesenergie. Zeer aanbevolen voor begeleiders, leidinggevenden en trainers. Zie onze site www.weisfelt.nl
