Werken met liefdesenergie. Het bloemenmeisje

De cliënte kwam binnen met drie bloemen in haar hand, een wit, rood en paars. ‘Bewustzijn, liefde en verbinding’, verklaarde ze. Daar stond een hartelijke vrouw die in zichzelf woonde. Ze droeg een opvallend T-shirt met het woord REBEL, haaks op het zachte weten dat ze met zich mee droeg. ‘Ik ben wanhopig’, vertelde ze. ’Ik houd het huis niet langer vol. De relatie met mijn man vervlakt. Mijn kinderen willen me niet. ‘Je bent een kut moeder’, zegt mijn zoon. ‘Ik kom thuis omdat het moet. Ik word er leeggezogen en het levert niets op. Het gaat me ook lichamelijke problemen opleveren. Een frozen shoulder…. Als ik mijn werk doe, als ik met mensen werk, dan bloei ik op. Ik geniet van mijn werk, van de diepgang, van de liefde…’

‘Ga eens rechtop in je stoel zitten’, stelde de begeleider voor. ‘Open je handen eens’. Daar zat ze rechtop met geopende handen rustend op de stoelleuning. ‘In welke hand ligt je huis?’, vroeg de begeleider. ‘In deze’, knikte ze. En dan schrok ze. ‘Dat is de hand van de pijn in mijn schouder’, realiseerde ze zich. ‘Geen toeval’, meende de begeleider. ‘Leg nu de wereld van je werk in de andere hand’. Ze glimlachte, haar ademhaling verdiepte in rust. ‘Hier hoor ik’, begreep ze. ‘In die wereld ben je thuis’, meende de begeleider. ‘In die andere wereld woon je’. ‘Daar wil ik niet meer zijn’, worstelde ze. ‘Je weet net zo goed als ik dat je naar iedere uithoek van de aarde kan vluchten, maar dat je die wereld altijd weer zal tegenkomen’, stelde de begeleider. ‘Ik kom al meer dan 20 jaar in die wereld’, zuchtte ze. ‘Ik wil niet …’ ‘Je wilt zijn in de wereld van de waarheid, maar je wilt niet in de wereld van de werkelijkheid zijn’, reageerde de begeleider. Je partner en je kinderen weten dat wellicht niet, maar ze beseffen het wel. Niet zo heel raar dat je zoon je een kutmoeder noemt’. De vrouw keek geschrokken naar de hand die de wereld van de werkelijkheid droeg. ‘Kijk nu eens naar je andere hand, naar de wereld van de waarheid’, zei de begeleider. Ze keek en meteen veranderde haar energie, zachter, opener, voelbaar aanwezig. ‘Welke opdracht neem je mee uit deze wereld?’, vroeg de begeleider. Ze keek verbaasd naar haar hand. ‘Opdracht?’, Vroeg ze. ‘Ik zie geen opdracht’. ‘Je kwam hier binnen met drie bloemen’, herinnerde de begeleider haar. ‘Bewustzijn, liefde en verbinding. Waarom deed je dat?’ ‘Ik moest het doen’, verklaarde ze. ‘Blijkbaar is dat een opdracht’, concludeerde de begeleider. Ze zat een poosje stil voor zich uit te kijken. ‘Ja, dat is een opdracht’, fluisterde ze voor zich uit. ‘Kan het zijn dat je die opdracht naast je neerlegt als je de wereld van de werkelijkheid betreedt?’, vroeg de begeleider. Ze keek geschrokken op. ‘Als ik de voordeur opendoe, trek ik mijn harnas aan. Ik kom niet met bloemen thuis’. ‘Tussen je linker- en je rechterhand zit een T-shirt met het woord REBEL erop’, zei de begeleider. ‘Met je verzet tegen de kou en de afstand die je aantreft, vergeet je je opdracht. In de wereld van de waarheid is de opdracht makkelijk genoeg. Maar wat doe je met die opdracht in de wereld van de werkelijkheid?’ ‘Ik heb het nooit als en opdracht ervaren, antwoordde de vrouw. ‘Ik begin nu pas echt te beseffen…. Nu begrijp ik de uitdaging’. ‘Geen makkelijke klus’, waarschuwde de begeleider. ‘Lange adem. Je zult klappen op je kop krijgen’. ‘Daar ben ik niet bang voor’, zei ze strijdlustig. ‘Die klappen krijg ik al meer dan twintig jaar. Maar ik weet nu tenminste wat me te doen staan. Ik kan heel goed de andere wang toekeren. Ik kan best wel wat hebben’.

‘Mijn suggestie zou zijn om je lijf mee te nemen’, meende de begeleider. ‘Voluit aanwezig zijn, fysiek ervaarbaar. Breng op jou manier je bloemen mee, iedere dag opnieuw. Zelfs als ze voor je ogen geknakt worden’. ‘Dat staat me te doen’, besloot de vrouw.‘Met een advies’, meende de begeleider. ‘Blijf jezelf voeden in je wereld van waarheid. Alleen dan kan je werkelijkheid en waarheid met elkaar verbinden’.  Ze namen afscheid. ‘En nog een advies’, zei de begeleider toen ze de deur uit stapte. ‘Trek een ander T-shirt aan’. Grinnikend liep ze naar haar auto toe.

Op 24 april geef ik een supervisiedag. Daarvoor zijn nog enkele plekken vrij. Alle gegevens vindt je op onze site: weisfelt.nl

Op 23, 14 en 15 mei geef ik samen met Dirkje Veltman een workshop ‘De Vrijspraak’. Deze workshop gaat over het werken met gevoelens van de tweede gevoelslaag: schaamte, schuld en jaloezie. Deze workshop is gericht op begeleiders die diepgaand werk willen doen met hun cliënten. Alle nadere gegevens tref je aan op onze site