Werken met liefdesenergie De brug van vergeving 2.
‘Mag ik mezelf twee keer aanmelden voor persoonlijk werk?, vroeg de man. ‘Uiteraard’, antwoordde de begeleider. ‘Vannacht droomde ik dat mijn vader doodging’, vertelde de man. ‘Ik zat aan zijn sterfbed en hield zijn hand vast. Ik durfde niet naar hem te kijken’. ‘Sluit je ogen’, antwoordde de begeleider. ‘Houd mijn hand vast’. Hij strekte zijn arm uit zodat zijn hand voor de man was. Daarna schoof hij naast de man. ‘Die hand is de hand van je vader. Ik zit naast je en ik help je er doorheen. Kijk van achter je gesloten ogen naar je vader wiens hand je vast hebt’. Het bleef een lange tijd stil. ‘Wat zie je?’ ‘Een hele bange man… Mislukt in zijn leven… Heel bang voor God…’ Hij begon te huilen en trok de hand naar zich toe. ‘En als je nu door de ogen van je vader eens kijkt naar jezelf, de man die zijn bange hand vasthoudt, wat ziet hij dan?’ Nu stroomden de tranen vrijuit. ‘Hij ziet een man die op hem lijkt, maar toch heel anders is. Hij kent die man niet’.
‘Hou de hand van je vader tegen je wang en vertel hem wie je bent’. Heel zacht bracht de man de hand van de begeleider naar zijn wang. ‘Ik ben zoveel wat jij niet bent’, fluisterde hij. ‘Ik ben een man die van zijn vrouw houdt. Ik speel met mijn kinderen en geniet van ze. Ik sta….’ En dan plotseling: ‘Jesus! Wat ben je bang!’ Hij bracht de hand van zijn wang naar zijn mond en kuste die. ‘Weet je’, vertelde hij, ‘ik heb van jou zo goed geleerd hoe het niet moet, dat ik het goed kan doen. Alle goeds dat ik in mijn leven ervaren heb, heb jij gemist’. Hij bleef een lange tijd stil. Dan fluisterde hij voor zich heen: ‘Nu begrijp ik waarom ik je hand vasthoud’. Weer stilte. Hij zat onbeweeglijk, nu met zijn beide handen om de hand van de begeleider. ‘Laat nu die hand maar gaan’, zei de begeleider. ‘Blaas het beeld van de vader maar weg, terug naar de toekomst…’ De man liet de hand los, blies een paar keer als of hij een wolk rook wegblies en keek de begeleider aan. Zijn gezicht was zacht. ‘Een bevrijding’, zei hij. ‘Je bent nog niet klaar’, zei de begeleider. ‘Dat weet ik’, antwoordde de man. ‘Zullen we het voor dit moment dan hier maar bij laten?’ ‘Ja’, zei de man. ‘Ik ben je heel dankbaar dat je nu stopt’.
‘Je zegt dat het niet klaar is en toch stop je. Dat snap ik niet’, vroeg een deelnemer in de nabespreking. ‘De brug van vergeving staat op acht pijlers’, reageerde de begeleider. ‘Als je te snel gaat zullen de pijlers instorten. Dan zeggen we dat we vergeven hebben, maar het lijkt nergens op. We zullen blijvend achtervolgd worden door het spook dat wrok heet. Werk zo snel mogelijk. Soms gaat het werk te langzaam omdat men te snel wil’.
‘Wil je nog wat vertellen over die pijlers?’, was een volgende vraag. ‘Graag’, antwoordde de begeleider. ‘Gisteren hadden we het over de eerste drie pijlers: bewustzijn, boosheid en autonomie. Vandaag hebben we gewerkt aan de volgende. De vierde pijler is de bereidheid je te verplaatsen in de ander. Dat stelt je in staat de volgende pijler neer te zetten: het begrijpen van je eigen geschiedenis. En dan de daarop volgende: een antwoord zijn op je geschiedenis in plaats van een reactie. Je zult pas echt kunnen vergeven als je je verwonding geheeld hebt’. ‘En de laatste twee?’ ‘Langzaam, zo snel als ze konden…’, antwoordde de begeleider.
Op 29, 30 en 31 januari geven wij de workshop ‘BinnensteBuiten Spelen’: werken met liefdesenergie, gebruikmakend van psychodrama technieken. De workshop biedt een intense, speelse kennismaking met ons werk. De workshop brengt persoonlijke en professionele verdieping. Je kan je inschrijven via onze site weisfelt.nl We hebben nu nog twee plaatsen beschikbaar.
En…. Binnenkort verschijnt ons nieuwe interactieve boek ‘Spelenderwijs’. Een boek met 250 spelvormen, korte oefeningen en energizers. Een boek met een digitale kaartenbak waarmee men de oefeningen kan selecteren op groepsgrootte, duur, werkwijze en doel. Een boek voor mensen die met (groepen) mensen werken.
