Werken met liefdesenergie De omhelzing
‘Mijn vader heeft me nooit omarmd. Hij kwam niet verder dan me een hand geven als ik als student eens thuiskwam. Hij was er wel voor me, maar aanraken was er niet bij. Ik heb twee zoons. Volwassen kerels. We knuffelen elkaar als we elkaar zien. Daar kan ik van genieten. Maar wat heb ik dat contact met mijn vader gemist’.
‘Sluit je ogen’, zei de begeleider. ‘Houd je handen eens 20 centimeter uit elkaar. Maak van de linker hand een vuist en houd de rechterhand open. Rechts ben jij. Links zijn je kinderen. Ga maar eens naar ze toe en knuffel ze zoals jij ze als kind geknuffeld hebt’. Aarzelend ging de rechter hand naar de linker. Er kwam en lichte aanraking, gevolgd door een snelle beweging terug. Een traan gleed over de wang van de man. Hij knikte met zijn gesloten ogen. ‘Ik vond het ook moeilijk’, bekende hij. ‘Maar ik deed het wel’. ‘Je kinderen groeien op tot volwassen mannen’, suggereerde de begeleider. ‘Maak die linker hand maar open. Ze zijn nu minstens jouw maat. Hoe knuffelen vader en zoon elkaar nu?’ De handen naderden elkaar, grepen elkaar vast en speelden met elkaar in een vrolijke worsteling. Er verscheen een lach op het gelaat van de man. ‘Dat voelt beter’, constateerde de begeleider. ‘Het is beter’, bevestigde de man. ‘Hier kan ik van genieten’. ‘Wie heeft dit knuffelen van wie geleerd?’, vroeg de begeleider . ‘Wie was de leermeester, de vader of de zoons?’ ‘Ik leerde het van de zoons’, antwoordde de vader. ‘Alhoewel…’ Het was even stil. ‘Ik heb mijn kinderen gegeven wat ik in mijn jeugd gemist heb. Maar dit heb ik van mijn zoons geleerd’. ‘De zoon leert de vader wat hij in zijn jeugd niet geleerd heeft’, zei de begeleider. ‘De vader heelt zijn gemis in de ontmoeting met zijn zoons’. ‘Dat doe ik zeker’, knikte de man. ‘Als jouw zoons dat met jou kunnen doen, waarom zou jij dat dan niet met je vader kunnen?’, vroeg de begeleider. Vol verbazing opende de man zijn ogen. ‘Sluit je ogen’, zei de begeleider. ‘De linker hand is je vader, de rechter ben jij. Begroet hem eens zoals jouw zoons dat met jou gedaan hebben’. Langzaam naderden de handen elkaar, pakten elkaar vast, aarzelden even, en grepen toe met de honger van jarenlang gemis. Even later zat de man luid snikkend met zijn handen in elkaar geklemd tegen zijn voorhoofd.
Dan kwam de nabespreking. ‘Het goed en kwaad wordt van ouders naar kinderen doorgegeven’, antwoordde de begeleider op een vraag. ‘De kinderen staan voor de taak het goede te doen met wat ze wordt doorgegeven. Als het kind dat doet is hij als volwassene in staat die levenservaring naar de ouders te brengen. De helende energie gaat niet alleen van ouders naar kinderen. Zij heeft ook een terugwerkende kracht’. ‘Toch zijn er heel wat ouder kind relaties die kapot gaan omdat er zoveel gemis was’, stelt een van de deelnemers. ‘Dat is zeker waar’, antwoordde de begeleider. ‘Vaak zijn we meer gericht op wat we gemist hebben dan op wat we ontvangen hebben. Maar wanneer we het gemis in ons volwassen leven hebben vervuld, wat zou ons dan nog in de weg staan voor een herontmoeting met de ouders?’ ‘Trots’, meende een deelnemer. ‘Alleen de nederige kan werkelijk trots zijn’, antwoordde de begeleider.
Onze nieuwe training groepsdynamica, werken met liefdesenergie in groepen en organisaties, vindt plaats op 30 november, 1 en 2 december a.s. Er zijn nog twee plaatsen beschikbaar. Belangstellenden kunnen mailen naar ninouk@ninouk.nl.
