Werken met liefdesenergie. Uit het raam kijken
Zijn werkkamer kijkt uit over de tuin. Zijn bureau is zo opgesteld dat hij over de computer heen uitkijkt over de vijver, met daarachter de tuin. Bloemen, struiken, wat bomen en het weiland. Het is een goede plek om te schrijven: het computerscherm voor je neus, opkijkend over het scherm een mooi uitzicht waar de gedachten vrij kunnen vliegen. Hij is aan de slag en kijkt op. Daar ziet hij zijn partner tussen de struiken. Ze is aan het werk. De tuin leeft onder haar handen. Dagelijkser kan het niet en toch, in het beeld ziet hij grote schoonheid.
Ze staan samen voor de groep. Er is veel werk te doen. Meestal heeft hij het voortouw, maar hij weet dat hij rugdekking heeft. Als het werk met een deelnemer in een groep erg veel emoties oproept, springt ze bij. Hij kan zijn aandacht bij zijn werk houden. Hij weet dat het goed gaat.
Hij werkt met een man die is aangeklaagd wegens een aanranding. De uitspraak van de rechter moet nog komen. De angst voor de straf lijkt op dit moment minder groot dan de wroeging, de wanhoop en het gezichtsverlies. Het gaat er heftig aan toe. Ergens in de kring is er gestommel en een schreeuw. De begeleider duwt hem een kussen in de handen. ‘Hier heb je je slachtoffer’, zegt hij. ‘Doe hiermee wat je met dat meisje hebt gedaan’. Met een schreeuw springt de man achteruit, de handen teruggetrokken naast zijn schouders. Het kussen valt op de grond. ‘Nee’, roept hij. Hij draait zijn rug naar het kussen, de handen voor zijn ogen. Hij huilt gierend. ‘Ik ben dat kussen’, fluistert hij. ‘Jij hebt met dat meisje gedaan wat ooit met jou gebeurd is?’, zegt de begeleider. Hij pakt hem bij de schouders en rammelt hem door elkaar. Het is alsof hij een zak leegschudt. En daar komt het verhaal van de verkrachte aanrander. Het is een verhaal van intense angst, vernedering en verwarring. Een slachtoffer dat dader wordt. De onbewuste wraak op de geschiedenis. Het nieuwe bewustzijn brengt diep verdriet maar bevrijdt van de vernietiging. Hij kreunt het uit maar de energie wordt al zachter Nu is er tijd om achterom te kijken.
Daar zit een jonge vrouw in de armen van zijn partner. Ze huilt zachtjes. Het was haar schreeuw geweest, haar poging om de zaal te verlaten. Het werk van de man had haar naar haar verhaal gebracht. Zij was als meisje verkracht en in die angst is iedere dader de dader. Zijn partner heeft haar werk gedaan. Kijken en leren. Hier ben je veilig. Ik ben bij je. Kijken en leren. En dat heeft ze gedaan. Ze heeft een dader gezien die slachtoffer was. Het monster was mens geworden. Een mens die iets monsterlijks had gedaan. Ze ziet de dader, ze verstaat zichzelf. De tranen blijven stromen en ze kijkt naar de mens die ze net nog verafschuwd had. Daar zit hij, op een afstandje, opgesloten in zijn innerlijke gevangenis.
Ze schuift naar de man toe, pakt zijn hoofd vast met haar beide handen en dwingt hem haar aan te kijken. Ze huilen en velen in de kring huilen met ze mee. Het slachtoffer troost de dader en bevrijdt daarmee zichzelf van de slachtoffer rol. De dader begrijpt dat hij slachtoffer is en kan de vergeving ontvangen zonder zijn verantwoordelijkheid te ontlopen. Er wordt nauwelijks gesproken. De gesnikte stilte heelt.
Zijn partner hurkt naar wat onkruid en trekt de wortels uit de grond, rustig, aandachtig. Hij kijkt terug naar zijn scherm en ziet een regel die nog niet afgeschreven is. De tijd heeft even stil gestaan. Zo schiet het artikel niet op…
De workshop BinnensteBuiten spelen over werken met psychodramatechnieken vindt plaats op 09,10,11 januari 2017. Voor nadere informatie kan contact worden opgenomen met Piet Weisfelt, Beeklandseweg 19, 8181NB, Heerde. Tel: 0578-755027. Email: info@weisfelt.nl
