Werken met liefdesenergie   Vertrekken voor het afscheid

Een workshop voor partners. Een ronde persoonlijk werk. Ze zat in het midden van de kring met de begeleider tegenover haar. Ze vertelde.

‘We waren nog maar drie jaar getrouwd. Nog steeds stapel verliefd op elkaar. Hij kuste me en hij ging naar zijn werk. Gegrepen door een tram. Dood’. In enkele zinnen werd haar stem van blik. De begeleider nam haar handen. ‘En toen’? ‘Ik ging dood. Ik heb alles geregeld wat geregeld moest worden, maar ik ging dood van binnen. Ik was zwanger maar verloor het kindje. Het deed me weinig. Ik ging gewoon verder. Op mijn werk werd ik bewonderd omdat ik gewoon voortging. Een paar vriendinnen waren bezorgd over mij en wilden er met mij over praten. Ik sloot me af en heb uiteindelijk het contact verbroken. Ik ging gewoon door’. ‘En toen’? ‘Door de jaren heen werd het makkelijker. Ik kon het verlies steeds beter wegduwen. Ik ben verhuisd naar Groningen. Daar waren geen bekenden. Ik kon een nieuwe vriendenkring opbouwen. Ik deed het goed op mijn werk. Er kwam een nieuw leven. Het verleden kwam alleen nog maar bij het slapen gaan en wakker worden. Ik heb tien jaar geen relatie meer gehad. En toen kwam ik Arthur tegen’. ‘Het eind van de schijnbare rust’?, vroeg de begeleider met een knikje naar Arthur die schuin achter haar in de kring zat. Ze knikte heftig. De tranen sprongen in haar ogen. ‘Ik hou van hem, maar ik wil niet. Ik wil niet’. Haar handen wilden zich lostrekken, maar de begeleider hield ze stevig vast. De worsteling werd heviger. ‘Ik wil niet’, riep de begeleider. Ze schreeuwde het uit, vocht met alle kracht die ze in zich had om haar handen vrij te maken. ‘Ik wil niet nog een keer verliezen’, riep de begeleider. ‘Ik wil niet nog een keer verliezen’! riep ze. ‘Ik wil niet nog een keer de dood. Niet nog een keer die pijn! Niet nog eens! Niet weer, niet weer’! Ze huilde het verdriet dat zo lang verdrongen was. De half verrotte herinneringen kwamen vrij. ‘Ik hield zoveel van hem. Ik heb hem gehaat omdat hij dood was’, snikte zij. ‘Ik heb al onze foto’s weggegooid. Ik kan me geen beeld meer van hem maken’! ‘Ik help je’, zei de begeleider. ‘Pak mijn vuist vast en sluit je ogen’. Hij liet haar handen los en hield zijn vuist schuin naast zich. ‘Pak maar vast met twee handen. Zo ja. Doe nu je ogen dicht. Kijk achter je gesloten ogen naar de man waar je zoveel van hield en die je verloren hebt. Voel je handen maar op mijn vuist. Stel je maar voor dat je zijn schouders vast hebt’. Ze was even stil toen knikte ze. ‘O Johnny’, snikte ze. Haar woorden werden onverstaanbaar. Ze trok de vuist van de begeleider naar haar hart. Uiteindelijk stopten de onverstaanbare woorden. Met gesloten ogen, de vuist van de begeleider tegen zich aan houdend, verstilde ze. Zo zat ze minuten lang. Uiteindelijk zei de begeleider: ‘Knik maar als je zover bent dat je afscheid kan nemen’. Het duurde nog enige tijd. Zachte stilte waarin zoveel onzegbaars gebeurde. Toen knikte ze. ‘Vertel hem voor je afscheid neemt dat Arthur nu in je leven gekomen is. Vraag hem of dat voor hem akkoord is’. Weer stilte. Haar lippen bewogen in een geluidloze taal. Er waren nog wat tranen, maar het leken eerder tranen van geluk dan van verdriet. Uiteindelijk bracht ze de vuist van de begeleider naar haar lippen en kuste ze de vuist. Dan met een droevige glimlach liet ze de vuist los. Haar handen vielen in haar schoot en nog enige tijd zat ze roerloos met gesloten ogen. Uiteindelijk opende ze haar ogen en keek de begeleider aan. ‘Het is goed’, zei ze rustig. ‘Draai je om en kijk naar Arthur’, zei de begeleider. Dat deed ze. Hij zat onbeweeglijk tegenover haar. Dit was haar klus. ‘Als ik echt voor jou kies, kies ik ook voor het afscheid’, zei ze. ‘Ik ben steeds gevlucht voor het afscheid. Nu kan ik blijven’. Ze ging naar hem toe. Hij nam haar in haar armen. Ze huilden samen oud verdriet met nieuwe liefde.

Op 12, 13, 14 september 2016 geven wij de workshop ‘de liefdesstrijd’. Deze workshop is de eerste van de 8 workshops van onze nieuwe opleiding De klank van liefde: Vakwerk. De workshops kunnen los van elkaar gevolgd worden. Voor nadere informatie, zie onze site www.weisfelt.nl