Een workshop over relaties, de proeftuin van liefde.

Ze zaten tegenover elkaar op net iets te grote afstand. ‘We weten niet meer wat we met elkaar moeten’, zei ze terwijl haar ogen hem zochten. ‘We zoeken elkaar en raken elkaar steeds kwijt’, bevestigde hij. ‘Dat is tenminste een ding waar jullie het over eens zijn’, vond de begeleider. ‘Als jullie nu eens aan elkaar vertelden wat jullie eigenlijk in de weg staat om elkaar echt te ontmoeten?’

Het was even stil. Beiden deden oprecht hun best. De gesproken woorden werden gehoord maar niet verstaan. In het gesprek werden de non verbale woorden als armen die naar elkaar uitreikten en elkaar niet konden raken. Ogen die elkaar konden waarnemen maar niet konden zien. Omhelzingen van geesten die hun lijf verloren waren.

Hun stemmen klonken in de ruimte. Zijn lage stem klonk in een treurende klank. Haar stem, hoger, zong het verlangen van de eenzaamheid. ‘Stop eens met woorden’, zei de begeleider. ‘Jullie stemmen zingen zo mooi. Zing eens een toon naar elkaar toe’. Ze keken de begeleider verbaasd aan. ‘Doe maar’, bevestigde de begeleider. ‘Kijk elkaar aan, zing je toon en ervaar wat er gebeurt’. Ze zongen. De cello zocht de panfluit, maar ze vonden elkaar niet. ‘Luider’, suggereerde de begeleider toen de stemmen leken weg te zakken. ‘Ga maar door. Dat doen jullie immers al zo lang. Luider’. De stemmen klonken op in een verloren zoektocht. ‘Ga door met zingen’, zei de begeleider, ‘en terwijl je zingt ga je nu bewegen in afstand en nabijheid tot elkaar’. Ze zongen en al zingend schoof de man in en vastbesloten beweging over de vloer van haar weg. Zij op haar beurt zong haar toon als een hartverscheurend afscheidslied en schoof eveneens achteruit. Uiteindelijk werd het stil. Daar zaten ze op meters afstand van elkaar en konden elkaar voor het eerst echt zien, ieder op een eigen plek, ieder onbereikbaar voor de ander. ‘Respect’, zei de begeleider. ‘Jullie hebben de moed om jezelf trouw te blijven zelfs als de relatie de prijs is die je daarvoor moet betalen. Ik stel voor dat jullie weer naar elkaar toeschuiven en afscheid van elkaar nemen’. Rustig schoven ze naar elkaar toe, omhelsden elkaar en gaven elkaar een kus. Voor het eerst was er een omhelzing die het vlees kon voelen. Dan lieten ze elkaar weer los.

‘Schuif uit elkaar en draai je een halve slag om’, zei de begeleider. ‘Kijk voor je uit naar een nieuwe toekomst waar je alleen voorstaat’. Het was doodstil. ‘Ga maar’, zei de begeleider. Rustig schoven ze over de vloer ieders eigen weg. Een bevrijdende treurnis vulde de werkruimte.

In de nabespreking kwamen de vragen. ‘Waarom liet je ze…?’ ‘Waarom deed je niet’…?’ ‘Was het geen betere keuze geweest om ze…?’ ‘Hoe kon je nu weten dat?’      ‘Alle begeleiders waren ooit kinderen’, wist de begeleider. ‘Kinderen hebben er belang bij dat de ouders bij elkaar blijven. De onbewuste angst van de scheiding brengt met zich mee dat veel begeleiders zichzelf de opdracht geven de partners tot elkaar te brengen. Dat is niet de taak van de relatie begeleider. Je taak is de partners uit te dagen om elkaar zo te ontmoeten dat ze zichzelf steeds meer herkennen en erkennen in de relatie. Dat het ik en jij alleen maar een samen kunnen worden als ik en jij groeien. Dat het samen alleen maar kan groeien als ik en jij steeds meer worden wie ze zijn’.Mijn oude leermeester Willem Zwartberg zei grijnzend: ‘Mijn relatietherapie werkt altijd: of ze gaan uit elkaar of ze blijven bij elkaar’.

Begin volgend jaar starten Dirkje Veltman en ik een nieuwe jaaropleiding: Bevrijen

Het tot stand brengen onderhouden van een liefdesrelatie is een prachtige uitdaging, maar voor veel mensen een soms (te) zware opdracht. Vaak zijn ze er onvoldoende op voorbereid, of ontbreekt benodigde levenservaring, soms ontbreken de goede (maatschappelijke) condities. Zo zien we om ons heen dat de maatschappij lijkt te verharden. Mensen van zichzelf vervreemden. Eenzaamheid. Liefdesrelaties verzanden in een sleur. Leraren die letterlijk en figuurlijk niet aanraken. Begeleiders die onthand zijn met de hulpvraag rondom lichamelijkheid, intimiteit en seksualiteit. Relatietherapeuten die de werking van liefde beter willen verstaan. Leidinggevenden die aan willen sturen vanuit het hart. Mensen die op een ethische wijze mededogen in hun professie willen kunnen inzetten.

Wij zijn ervan overtuigd dat achter veel liefdesrelaties verlangen verborgen ligt. Hulpverlening op het gebied van intimiteit, seksualiteit en relaties, wordt naar ons inzien de hulpvraag van de komende jaren. Mensen die bekwaam zijn om te werken met de vragen naar liefde in relaties, nodig.
De opleiding Bevrijen wil mensen scholen om hun cliënten te helpen hun liefde en liefdesrelaties te onderhouden en te verdiepen.  Brochure Bevrijen