Werken met liefdesenergie. De levensloop
Daar stond ze met haar lijf tegen de grote ruit. Ze keek uit over veld en bos, half verscholen in de avondmist. Flarden zonlicht namen afscheid van de dag. ‘Tot hier liep ik’, zei ze. ‘Toen wist ik: ik kan niet verder’.
Het was een bijzondere oefening geweest. A loopt langzaam en bewust van heden naar toekomst. B loopt naast A en stelt naar zijn intuïtie een aantal vragen: Waar ga je heen, waar ga je van weg, waar kom je voor te staan, wat neem je mee, wat laat je achter, waar ga je aan voorbij? De vragen worden toegelaten en blijven onbeantwoord. Soms moeten vragen een poosje doorkoken voor je ze uit de pan haalt. De wandeling van deze vrouw was gestopt bij de ruit. ‘Ik kan niet verder….’
‘Loop maar weer van hier naar die ruit toe’, suggereerde de begeleider. ‘Jouw wandeling van het heden naar de toekomst’. Ze aarzelde. ‘Het is zo mooi daar’, zuchtte ze. ‘Zo mooi en zo ver. Ik durf niet, ik aarzel….’ ‘Doe toch maar’, zei de begeleider, ‘en vertel maar wat er gebeurt’. Met aarzelende, schuivende voeten bewoog ze naar de ruit toe. Plotseling stopte ze. ‘Wonderlijk’, zei ze. ‘Ik keek steeds voor me uit en alles leek zo ver weg. Nu zie ik plotseling de drempel’. Ze wees op de drempel waarin de ruit gedragen werd. ‘Nu lijkt het plotseling heel dichtbij’. ‘Misschien is het wel veraf en dichtbij tegelijkertijd’, meende de begeleider. ‘Soms is iets zo dichtbij dat het nog veel te ver is om te doorzien’. Ze dacht na en knikte. ‘Blijf maar voor je uit kijken en ga verder. Wees je bewust van alles dat je ervaart….’ Ze knikte en tastte haar weg. Uiteindelijk stond ze met haar neus tegen de ruit, haar lichaam tegen het glas gedrukt, haar armen gespreid en haar handen op de ruit. ‘Hier stopt het’, fluisterde ze. ‘Zo dichtbij en zo ver af’, constateerde de begeleider. ‘Wat is er voorbij het punt waar het stopt?’ ‘Daar is het zo mooi’, zuchtte ze. ‘Ik zou daar zo graag zijn’. De tranen kwamen. Ze sloeg met haar vlakke handen op het glas. ‘Ik kan daar niet komen’, huilde ze. ‘Ik wil er heen en ik bang om er heen te gaan’.
‘Wie weet komt dat, omdat je je wandeling nog moet maken’ meende de begeleider. ‘Ik wil er heen en ik durf niet’, riep ze. En in haar frustratie regende het slagen op het glas. De begeleider stapte opzij en ging op een afstandje met zijn rechter schouder tegen de ruit staan. Daar zag hij, met haar, haar spiegelbeeld in de ruit.
‘Grappig’, klonk de begeleider. ‘Ik zie daar aan de andere kant van de ruit een vrouw staan die verdacht veel op je lijkt. Jij bent aan de ene kant in de ene wereld en zij is aan de andere kant in de andere wereld. Kijk maar eens goed. Wellicht kan je zien wat ze je te vertellen heeft’. De vrouw zweeg en luisterde naar haar spiegelbeeld. Er verscheen een glimlach op haar lippen. ‘Wil je me even bijpraten?’, vroeg de begeleider. ‘Ze zegt dat ik mijn levensloop hier eerst helemaal moet afmaken, voordat ik bij haar kan komen’, reageerde ze. ‘Ik wil zo graag daar zijn, dat ik soms vergeet hier te zijn’. De begeleider knikte. ‘Alleen wie in de werkelijkheid durft te staan, kan dromen waarmaken. Weet je nu wat je nodig hebt om verder te gaan?’ Ze knikte met een blijde lach. ‘Hier echt zijn om daar te komen’, vatte ze samen. ‘Geef haar maar een kusje’, grinnikte de begeleider. Ze drukte een zoen op de ruit en stapte terug.
‘Graag wat ondertiteling’, vroeg een deelnemer bij de nabespreking. ‘Is dit nu een psychologisch thema of een spiritueel thema?’ ‘Ik denk beide’, antwoordde de begeleider. ‘Onze dromen kunnen ons richting geven in de werkelijkheid. Ons spirituele besef geeft ons richting in de reis van leven naar dood. De uitdaging van de levensloop is om in ons leven te doen wat we te doen hebben, tot de dood erop volgt’.
‘Je nam wel een risico met die ruit’, meende een andere deelnemer. De begeleider schudde zijn hoofd. ‘Versterkt glas’, wist hij. ‘Dat sla je niet stuk. Het breekt alleen als het je tijd is. Denk je ook niet?…’
Ons nieuwe e-boek ‘Loslaten’ is gepubliceerd. Loslaten is het omarmen van de vergankelijkheid. Door de vergankelijkheid te omarmen kan je het leven intenser beleven en in het afscheid vrede ervaren. Loslaten is wellicht het mooiste liefdesgebaar in leven en sterven. Via de boeken pagina van weisfelt.nl is het boek te bestellen.
