Werken met liefdesenergie. Sebastiaan

‘Ik vrees de afwijzing’, bekende de man.  Tot nog toe had hij met schreeuwende stilte in de kring gezeten. ‘Ik wou dat ik de moed had mijn vraag te stellen’. ‘Die moed heb je, want je meldt jezelf’, antwoordde de begeleider. ‘Schuif eens naar voren’. Daar zaten ze tegenover elkaar midden in de kring. ‘Ik vrees de afwijzing’, herhaalde de man. ‘Leer mij eens hoe ik jou kan afwijzen’, vroeg de begeleider. De man kromp ineen alsof hij geslagen werd. ‘Nu gebeurt het al’, zuchte hij. ‘Altijd dat moeten. Ik ben bang dat het niet goed genoeg is, wordt uitgelachen of wordt afgekeurd’. ‘Je anticipeert op de afwijzing’, constateerde de begeleider. ‘Je bent al weg voor ik mijn hand kan uitsteken. Waarop ben je afgewezen als kind?’ ‘Op alles’, huilde de man. ‘Een hele bos pijlen’, concludeerde de begeleider. ‘Laten we eens een paar uit de koker trekken. Geef ze eens een naam’. Hij hield zijn linker hand op met de vingers omhoog. ‘Deze pijl?’, vroeg hij. ‘Dwang’. ‘En deze?’ ‘Moeten’. ‘En deze?’ Zorgen’ ‘Deze?’ ‘Alles kunnen’. ‘Tekortschieten’. ‘Sluit je ogen maar’, zei de begeleider en voel maar wat er gebeurt. Met een prikkende vinger bewerkte hij het lijf van de man. ‘Dwang! Moeten! Zorgen! Alles kunnen! Tekortschieten! Iedere pijl die hem trof riep een kreet van wanhoop op. De tranen van diep kinderverdriet werden gehuild. De begeleider veranderde van plek en sloeg zijn arm over de schouders van de man. “Open je ogen maar’, zei hij zachtjes. ‘Zo ging het vroeger?’ ‘Precies zo’, antwoordde de man. ‘Toen was je een kind, weerloos. Onmogelijke opdrachten. Niemand kon je beschermen?’ ‘Niemand’, weende de man. ‘Tijd voor een volwassen beschermer voor dat kleine jongetje’, vond de begeleider. Hij schoof terug op de plek van de boogschutter. ‘Nu ben je een volwassen man en je verdedigt het kind dat je ooit was. Je bent waakzaam en je hebt je ogen open’. De vinger van de begeleider schoot naar voren. ‘Dwang’, zei hij. Met verbazende kracht werd zijn pols vast gegrepen. De pijl kon zijn doel niet bereiken. ‘Niemand dwingt mij meer’. De linker wijsvinger probeerde te prikken. ‘Moeten’. Weer werd de hand opgevangen. ‘Ik maak mijn eigen keuzes’. ‘Zorgen!’ ‘Ik laat me niet misbruiken’. ‘Alles kunnen’. ‘Alles wat ik kan en niets meer’. ‘Tekortschieten!’ ‘Goed genoeg’. Voor hem zat een vastberaden man met een krachtige, snelle hand. ‘Gefeliciteerd’, zei de begeleider. ‘Nu heeft dat jongetje de beschermer die hij nodig heeft’. ‘En toen niet had’, voegde de man er aan toe. ‘Maar nu wel’.  ‘Nog een stapje’, zei de begeleider. Hij opende zijn rechter hand en bewoog die in de richting van de man. ‘Opdracht’, zei hij. Weer werd zijn pols vastgegrepen. Heldere ogen, vastbesloten kaken, klaar voor de strijd. ‘Ik schoot geen pijl af’, zei de begeleider. ‘Kijk eens in mijn hand. Wat zie je daar?’ ‘Een opdracht’, antwoordde de man. ‘Maar niet iedere opdracht is een pijl’, reageerde de begeleider. ‘Kijk eens heel goed in mijn hand’, wat zie je? De man keek een poosje in de lege hand. Uiteindelijk zei hij: ‘ik zie de opdracht.  Ik moet mezelf laten zien, me niet meer verstoppen’. ‘Neem je die opdracht aan?’, vroeg de begeleider. ‘Die opdracht neem ik aan’, antwoordde de man. Rustig bracht hij de hand van de begeleider naar zijn lijf en legde hem op zijn hartgebied. Een woordeloze afspraak. De mannen keken elkaar aan. ‘Je hebt een hoop huiswerk aan jezelf gegeven’, meende de begeleider. ‘Nou en of’, zei de man. ‘Rond?’, vroeg de begeleider. ‘Rond’, antwoordde de man. 

‘Huiswerk? Wat voor huiswerk?’, vroeg een deelnemer. ‘Hij heeft zijn lesje toch begrepen?’ ‘Inzicht alleen is niets waard’, antwoordde de begeleider. ‘Inzicht en keuze is maar weinig waard. Inzicht, keuze en oefening helpt een beetje. Bewust blijven oefenen verandert je leven’.

Een verzameling van meer dan 100 van onze blogjes vind je in ons ebook ‘Fragmenten’, te bestellen via deze site.