Werken met liefdesenergie. Toenaderen.
Ervaar maar eens wat grenzen zijn: ruimtelijk, lichamelijk en spiritueel. Een deelnemer( A) staat op zij naast de ander(B). Hij houdt zijn hand op zo groot mogelijke afstand van het gezicht van B. Heel langzaam beweegt die hand in de richting van het hartchakra. Steeds als A zich een reactie op de toenadering bewust is, maakt hij een kleine handbeweging. De hand stopt en A meldt wat hij ervaart. Zo klinken achtereenvolgens woorden als: nieuwsgierigheid, spanning, verlangen, angst, zachtheid. En als de hand op het hartchakra rust, is er de diepe adem met woorden als: heerlijk, intens, openheid, rust.
Een vrouw huilt boze tranen. ‘Die rot oefening! Grens overschrijdend!’ ‘Zullen we het nog eens doen op een iets andere manier?’, vraagt de begeleider. ‘Hoe dan?’, reageert de vrouw. ‘Jij praat tegen die hand als hij naar je toe beweegt en de hand praat terug. Je kan de oefening op ieder moment stoppen’. Ze aarzelt even en gaat akkoord. De hand van de begeleider is op meters afstand. Bij de eerste minuscule beweging vliegt haar vinger omhoog. De hand stopt. ‘Blijf maar lekker daar’, snauwt ze. ‘Je ziet me niet’, antwoordt de hand. ‘Je ziet de hand van degenen die je hebben misbruikt. Als je echt naar me zou kijken zou je zien dat de energie van mijn hart in die hand woont. Je zou ook eens de moeite kunnen nemen echt naar me te kijken’. Ze zwijgt en kijkt. Haar verstarde houding wordt langzaam iets losser. Haar vinger zakt en langzaam komt de hand dichterbij. Een ruime meter voor haar gaat haar vinger weer omhoog. ‘Niet dichterbij, niet dichterbij’, huilt ze. ‘Ik ben te bang’. De hand stopt. ‘Ongeveer een meter van je lijf’, constateert de hand. ‘Wat gebeurt er van binnen?’ ‘Ik verlang die hand op mijn hart, maar ik kan het niet, ik wil het niet’ zegt zij.. ‘Ik verlang de aanraking van de wereld’, zucht de hand van de begeleider. ‘De veilige aanraking van mensen, meedoen, maar ik wil het niet. De wonden zijn te pijnlijk. Hoe lang leef je al zo?’ Het antwoord is diep snikken. In de botsing van verlangen en angst groeit de patstelling. De tijd verstrijkt. ‘Ik heb een voorstel’, zegt de hand uiteindelijk. ‘Van nature kan ik wel onderhandelen. Hoe zou het zijn als je mijn pols eens vastpakte zodat je zelf deze hand in de hand hebt en kan bepalen hoe ver je wil gaan?’ Dit keer is er geen aarzeling. Ze buigt iets naar voren en pakt de pols met verbazende kracht vast. ‘Ziedaar’, constateert de hand. ‘Nu heb je een grens en zo te voelen ook een grensbewaker’. Er verschijnt een flauwe grijns op haar gelaat. Langzaam beweegt ze. Langzaam haalt ze de hand naar zich toe. Ze heeft haar ogen dicht. Steeds stopt ze even. Er zijn gefluisterde woorden: angst, bescherming, gevaar, kom maar, niet weer, het mag, verlangen, verlangen. Dan, vlak voor haar lijf, stopt ze. ‘Nog niet’, fluistert ze. ‘Net niet?’, vraagt de hand. Er volgt een diepe zucht. Dan heel langzaam legt ze de hand op haar hartstreek. Ze ademt diep. Met iedere inademing drukt ze de hand tegen haar lijf alsof ze alle energie eruit wil halen. De eenzame ruimte wordt langzaam gevuld. Zo zitten ze een tijdje stil bij elkaar. Na een aantal minuten vraagt de hand: ‘kan ik nu weer gaan?’ Ze schudt langzaam haar hoofd. ‘Nog even niet’. Weer even later laat ze de pols los en kan de hand met een zacht ‘vaarwel’ vertrekken.
‘Zij moest de toenadering controleren’, constateerde een deelnemer bij de nabespreking. ‘Alleen dan kon zij je hand toelaten’. De begeleider knikte. ‘Dat is een volgende stap. Pas als je weet dat jij de macht over jouw grenzen hebt, zal je je aan de toenadering kunnen overgeven’.
Op donderdag 8 maart bied ik een supervisiedag aan voor deelnemers met persoonlijke en/of professionele vragen. We werken in een kleine groep van maximaal 12 deelnemers. Deze dag wordt ook vaak gebruikt als een eerste kennismaking met ons werk. De kosten van deze dag zijn € 295, inclusief verblijfskosten. We werken in landhotel Diever te Diever. We hebben nog plekken beschikbaar. Aanmelden kan via onze site: weisfelt.nl of per mail: info@weisfelt.nl.
