Werken met liefdesenergie Don’t fence me in

‘Ik word iedere ochtend verkrampt wakker, met gebalde vuisten. Ik voel me moe, veel meer dan als ik ga slapen’, vertelt de man. ‘O’, antwoordt de begeleider. Het blijft enige tijd stil. Daar zit de man, zwaar, roerloos alle energie naar binnen. De stilte wordt pijnlijk. ‘Wat kan ik daaraan doen?’, vraagt hij uiteindelijk. ‘Bewegen’, knikt de begeleider. ‘Waarom?’, protesteert de man. ‘Probeer het maar’, zegt de begeleider. Langzaam strekt de man een been. De begeleider volgt hem. ‘Het andere been?’ ‘Akkoord’. Dan volgen de armen, dan rollen de schouders, dan draait het hoofd. ‘Kom maar overeind’, zegt de begeleider die ook gaat staan. ‘Loop maar rond in de kring’. Daar lopen ze rond in tegengestelde richting. Ze zeggen ‘hoi’ in het voorbij gaan. ‘Het voelt van binnen alsof je in een kooi zit?’, vraagt de begeleider. ‘Dat klopt’, antwoordt de man. Even later geeft de begeleider hem bij het voorbij gaan een tik op zijn buik. Nog even later dansen ze om elkaar heen in een boks- gevecht, waarin geen klappen maar plagende tikjes met de open hand worden uitgedeeld. Nu wordt de man kwaad. Hij loopt rood aan en balt zijn vuisten. ‘We slaan hier niet’, grijpt de begeleider in. ‘We plagen. Die boosheid is de boosheid op je eigen gevangenis. Die moet je niet op mij botvieren’. Ze staan stil en kijken elkaar aan. ‘Leven in je eigen gevangenis, geen ruimte om te leven?’ De man knikt met tranen in de ogen. ‘Zo benauwd’, zegt hij. ‘Hoe zou het zijn om eens uit de gevangenis te komen?’ ‘Heerlijk’, zucht de man ‘En in het wijde veld de vrijheid te proeven?’ ‘Kan dat?’ ‘Laten we dromen. We worden cowboys en we rijden met ons tweeën over de prairie. Ken je don’t fence me in?’ ‘Nee’, antwoordt de man. ‘Cultuurbarbaar’, constateert de begeleider. ‘Zing maar mee’. En even later lopen ze met de armen om elkaar heen, spelend dat ze op een paard rijden. Ze neuriën de melodie en eindigen steeds met de woorden ‘don’t fence me in’. Het besef van vrijheid begint in het lijf te zingen. Hij lacht en huilt. Zijn adem verdiept en en zijn systeem begint zich te bevrijden van de machteloze strijd tussen moeten en willen. De dwang die de vrijheid zijn adem beneemt. De poort van zijn innerlijke gevangenis kiert langzaam open.

Oh, give me land, lots of land under starry skies above
Don’t fence me in
Let me ride in the wide open country I love
Don’t fence me in
Let me be by myself in the evening breeze
And listen to the murmur of the cottonwood trees
Send me off forever, but I ask you please
Don’t fence me in

‘Je kan leven in je gevangenis en de uitbraakpogingen in je slaap zullen tevergeefs zijn. Je kan leven als een vrij mens en bewegen in lichaam en geest. De keus is aan jou. Het gaat je veel oefening en tijd kosten. Maar je gaat het voor elkaar krijgen. Je weet nu wat vrijheid is’, zegt de begeleider als ze gaan zitten.

‘Waarom wachtte je zo lang?’, vraagt een deelnemer.  ‘Ik krijg een klacht, geen vraag’, antwoordt de begeleider. ‘Als je zo dom bent op de klacht in te gaan, word je de zoveelste in zijn leven die hem iets opdringt. Dan herhaalt het probleem zich: hij zit gevangen achter de muur waarmee hij zich voor de buitenwereld afschermt. De klacht komt van achter de muur, maar zonder vraag is er geen opening. Iedere reactie op de klacht zal de muur alleen maar dikker maken. De vraag biedt de opening’.

‘De klank van liefde, vakwerk’ is een opleiding die bestaat uit acht driedaagse workshops. De opleiding is bedoeld voor deelnemers die zich (verder) willen professionaliseren in het werken met liefdesenergie. De opleiding start in september. Belangstellenden kunnen zich informeren via onze site weisfelt.nl.  Met een gratis kennismakingsgesprek kunnen we bezien af vraag en aanbod bij elkaar passen. Neem daartoe contact op met Piet Weisfelt: 06-51850274 of info@weisfelt.nl