Werken met liefdesenergie: Tuinonderhoud
Ze waren al 20 jaar bij elkaar en leefden een kabbelend bestaan in een broer/ zus verhouding. ‘De eerste vijf jaar waren fijn , daarna werd het gewoon, en nu is het vervelend geworden’, beklaagde hij zich bij de relatie therapeut. ‘Wie zijn tuin niet onderhoudt, moet niet verbaasd zijn dat hij overwoekerd wordt door onkruid’, reageerde deze. ‘Kom maar eens uit je stoel en pak de schoffel maar eens vast’. Met een denkbeeldige schoffel begonnen ze op de vloer van de werkkamer te wieden. ‘Vertel aan elkaar maar eens wat je in jullie relatie weg zou willen wieden’. Al snel kwamen de woorden: ‘ jouw elke avond voor de tv hangen’, ‘jouw overwerk’, ‘jouw nooit uit willen gaan’, jouw vergeten van onze trouwdag’, ‘jouw mij afvallen bij onze kinderen’, ‘jouw eeuwige zwijgen’… ‘Blijf wieden’, zei de therapeut. ‘Spreek luider, herhaal maar wat je al eerder zei’. De stemmen werden luider, de boosheid groeide, en even later stonden ze woedend tegenover elkaar. ‘De tuin der liefde heeft de schoffel van de boosheid nodig’, constateerde de therapeut. ‘Jullie hebben heel wat werk te doen…’
‘Schoffels aan de kant, jullie moeten eerst maar eens besluiten waar te beginnen’, zei de therapeut. ‘Wat heeft gemaakt dat jullie het zover hebben laten komen?’ Stil en denkend zaten ze tegenover elkaar. De therapeut op wat afstand. De dampen van de eerste heftigheid leken wat op te trekken. Zij knikte. ‘Ik weet het wel’, zei ze tegen hem. ‘De kinderen…’ ‘De kinderen?!’, reageerde hij verontwaardigd. ‘Jij! Vanaf de tijd dat de kinderen kwamen had ik geen vrouw meer!’ ‘Ik had de verantwoordelijkheid, Jij had je werk’, snauwde ze. ‘Maar als ik thuis was, dan was ik er wel’, antwoordde hij. ‘Wel voor hen. Niet voor mij!’, beet ze. ‘De kinderen als excuus om elkaar te kunnen vergeten?’, suggereerde de therapeut van een afstandje. ‘Handig als je op elkaar uitgekeken bent!’ Geschrokken keek het tweetal op naar de therapeut. ‘Wat?!’, zei de man. ‘Dat zou wel eens de enige uitleg kunnen zijn’, knikte de therapeut vriendelijk. ‘Na verloop van jaren ga je van elkaar walgen en dan zijn de kinderen een hele makkelijke afleidingsmanoeuvre….’ ‘Niet waar!’, zei de man heftig tegen zijn vrouw. ‘Niet waar! Ik heb steeds zo naar je verlangd! Je wees me steeds af!’ Hij reikte uit en greep haar hand vast. Tranen sprongen in haar ogen. ‘Ik wilde wel, maar ik kon niet’, fluisterde ze. ‘Ik was zo in de war. Ik wilde zo graag kinderen en toen we ze hadden voelde ik me gevangen. En jij begreep me niet. Onze kinderen, mijn werk, jouw moeder…’ ‘Maar jij deelde niet hoe je eraan toe was’, zei de man. Hij zat nu op het puntje van zijn stoel met de handen van zijn vrouw in de zijne. ‘Soms is het leven even zo lastig dat je er niet voor elkaar kan zijn’, interrumpeerde de begeleider. ‘Hoe is het om weer eens echt naar elkaar te luisteren?’ ‘Een zegen!’, zei de vrouw. De man knikte. ‘Ok, ga dan maar door’, zei de therapeut, terwijl hij achterover in zijn stoel leunde.
‘Walgen van elkaar!’, zei de vrouw bij het afscheid. ‘Jij kan ook gemeen schoffelen zeg!’ ‘Misschien moet je een tuinman kiezen die het onkruid aait’, glimlachte de begeleider. De man schudde zijn hoofd. ‘We houden deze maar’, grijnsde hij naar zijn vrouw. ‘Tot de volgende keer’, zei de begeleider. ‘Ik zal de snoeischaar klaarleggen’.
De workshop luisteren naar het lijf in maart is voltekend.
De workshop Helend herhalen, over het ervaren van regressie en ermee leren werken is op 10, 11 en 12 april 2017. Nog enkele plaatsen beschikbaar. Voor nadere informatie: www.weisfelt.nl
Het boek Altijd Aardig Blijven? is verkrijgbaar voor € 29,95. Bestellen bij: www.altijdaardigblijven.weisfelt.nl
