Werken met liefdesenergie. De tralies van het verleden.
In de groepen wordt vaak persoonlijk werk gedaan. Persoonlijke vragen, thema’s die wakker worden geroepen door wat er in de training gebeurt, komen dan aan bod. Dan wordt er door de begeleider gewerkt met een deelnemer, terwijl de groep erom zit. Ieder stuk persoonlijk werk krijgt een professionele nabespreking.
‘Ik voel me gevangen’, zei ze. ‘Ik kan niet vrij in mijn leven staan. Ik heb steeds het gevoel dat ik me moet verantwoorden’. Daar zat ze, aarzelend om zich heen kijkend. Eisende ouders, een bang kind. Twee delen, levend in een volwassen 50 jarige, die haar vrijheid belemmerden. ‘Wil jij achter haar gaan zitten?’, vroeg de begeleider aan een van de deelnemers. Op dat hoge kussen. Leg je handen op haar schouders en iedere keer als ze zich in het leven begeeft, trek je haar terug en zeg je ‘Verantwoord je!’ Daar zat de begeleider vlak voor haar, haar groepsgenoot vlak achter haar. ‘Wat wil je nu doen?’, vroeg de begeleider. ‘Ik wil je aanraken’, antwoordde ze. ‘Ik wil voelen hoe je voelt. Ik wil weten wie je bent’. ‘Ga je gang’, zei de begeleider. ‘Je bent heel welkom’. Aarzelend en langzaam stak ze haar hand uit. Twee handen grepen haar schouders en trokken haar terug. ‘Verantwoord je!’, klonk het. Ze bevroor en probeerde het even later weer. Weer kwam de ruk en de stem: ‘Verantwoord je!’ Ze knikte en keek de begeleider met tranen in de ogen aan. ‘Zo gaat het’, zei ze. ‘En hoe harder ik ertegen vecht, hoe groter de belemmering wordt’. ‘Keer je eens om’, zei de begeleider. ‘Dat wil ik niet’, zei ze. ‘Toch doen’, zei de begeleider. Daar zat ze tegenover de deelnemer. Die gezeten op een kussen hoog boven haar uit torende. Een duistere schaduw van oud gezag uit haar verleden. ‘Pak die handen eens vast’, zei de begeleider. ‘Dat wil ik niet’, zei ze. ‘Toch doen’, zei de begeleider. Ze pakte de handen die voor haar gehouden werden. ‘Haal dat kussen eens onder haar weg’, suggereerde de begeleider. Ze trok de deelnemer iets naar haar toe en schopte het kussen onder haar vandaan. Nu zaten ze op gelijke hoogte. Ze ademde diep en opgelucht. ‘Steek nu je hand eens uit en raak haar wang aan’, zei de begeleider. ‘Moet dat?’ ‘Doe maar’. Aarzelend stak ze haar hand uit en ze streelde de wang van de deelnemer. ‘Wat zie je in die ogen?’, vroeg de begeleider. ‘Ontroering, angst’, zei ze verbaasd. ‘Soms komt de harde stem van strenge ouders uit een keel die van angst is toegeknepen’, suggereerde de begeleider. Ze bleef minutenlang stil zitten, de wang van de ander strelend, steeds kijkend naar de ogen. ‘Keer je nu weer eens om naar mij’, stelde de begeleider voor terwijl hij weer op zijn plek schoof. Ze draaide zich om en keek hem aan. ‘Wat wil je nu doen?’, vroeg de begeleider. Langzaam en rustig stak ze haar hand uit en legde die op zijn hartchakra. ‘Nu ben ik vrij’, zei ze. Haar glimlach was stil en zeker. De begeleider legde zijn hand op de hand die op zijn borst rustte. ‘De tralies van de innerlijke gevangenis houden geen stand in echt contact’, zei hij. ‘Als ik dit met jou kan doen, kan ik het ook met mijn verleden’, knikte zij. ‘Tijd voor de nabespreking’, zei de begeleider.
De workshop luisteren naar het lijf in maart is voltekend.
De workshop Helend herhalen, over het ervaren van regressie en ermee leren werken is op 10, 11 en 12 april 2017. Nog enkele plaatsen beschikbaar. Voor nadere informatie: www.weisfelt.nl
Het boek Altijd Aardig Blijven? is verkrijgbaar voor € 29,95. Bestellen bij: www.altijdaardigblijven.weisfelt.nl
